Hoe kan Hannah’s buurman in de bijstand een jacuzzi veroorloven?

Hannah is 54 en werkt al jaren in de administratie. Ze snapt er niks van als ze kijkt naar hoe haar buurman met zijn geld omgaat. “Die man leeft van een uitkering en klaagt vaak over krap zitten, maar toch geniet hij elke avond van een warme jacuzzi in zijn tuin. Hoe kan dat?” vraagt ze zich hardop af. Het voelt wrang voor haar dat terwijl zij en haar partner de touwtjes flink strak moeten houden door stijgende rekeningen, haar buurman lijkt te baden in luxe.

Een jacuzzi in de tuin is voor velen een ultiem teken van luxe. Denk aan bubbelen in warm water onder de sterren met een wijntje in de hand. Voor hen die hard moeten werken en elke euro omdraaien, kan het onbegrijpelijk zijn hoe iemand met een uitkering zich zulke weelde kan veroorloven.

Hannah vertelt erover: “Hij werkt volgens mij nooit, maar laatst zag ik een bedrijf dat die jacuzzi kwam aansluiten. Alsof het heel normaal is.” Ze voegt eraan toe: “Mijn man en ik werken allebei fulltime. We leven niet extravagant, maar moeten wel opletten. Door stijgende kosten houden we weinig over voor extra’s.”

Het Gaat Verder dan Geld

Voor Hannah voelt het niet eerlijk. “Een jacuzzi is toch geen eerste levensbehoefte voor iemand met een uitkering?” denkt ze. Het blijft haar dwarszitten, zelfs nadat ze de stap zette om haar buurman erop aan te spreken. De buurman legde uit dat hij de jacuzzi tweedehands had gekocht via Marktplaats voor een paar honderd euro en dat hij er al jaren voor spaarde. “Dat klinkt logisch, maar toch voelt het scheef,” merkt Hannah op.

Volgens hem gaat hij niet op vakantie, rookt hij niet, en dineert hij zelden buiten de deur. De jacuzzi is zijn manier van ontspannen en voor hem heel belangrijk. “Hij zei: ‘Ik ben meestal thuis, dit is mijn genietmoment.’ Dat kan ik wel snappen, maar het voelt toch nog steeds vreemd.”

Wat de situatie voor Hannah nog ingewikkelder maakt, is de constante stroom van pakketjes naar zijn huis. “Bijna elke week zie ik de bezorgers. Geen grote pakketten, maar ik vraag me af hoe hij dat allemaal betaalt.”

Mensen zoals Hannah vinden het moeilijk te bevatten hoe iemand met een bijstandsuitkering dingen kan hebben die voor hen zelf onbereikbaar zijn. Het zet de kwestie aan de kaak van wanneer iemand die afhankelijk is van een uitkering wel wat leuks mag doen zonder direct kritiek te krijgen.

Hannah realiseerde zich dat ze misschien strenger oordeelt dan ze zelf zou willen. “Ik werk heel mijn leven al voor wat ik heb. Misschien ben ik ook wat jaloers, misschien teleurgesteld,” erkent ze.

Het komt uiteindelijk neer op hoe mensen beslissen hun spaargeld te gebruiken binnen de grenzen die er voor een bijstandsgerechtigde zijn. Een socioloog van de Universiteit van Amsterdam merkt op dat mensen vaak niet beseffen hoe iemand met een uitkering zich voorbereid op grote aankopen, zoals het kopen van tweedehands dingen of hulp krijgen van familie.

“Hannah’s buurman zegt dat hij gespaard heeft en daarom zich deze luxe gunde. Maar het voelt toch ongemakkelijk voor sommigen zoals Hannah,” verklaart de socioloog.

Experts zeggen dat jacuzzi’s inderdaad voor hogere energiekosten kunnen zorgen, tenzij je kiest voor zuinige opties zoals isolerende covers. Hoewel er manieren zijn om ervoor te sparen, blijft het voor Hannah lastig om het grote plaatje te begrijpen.

Misschien zou een openhartig gesprek tussen Hannah en haar buurman meer duidelijkheid kunnen geven over zijn beslissingen. Wat Hannah bezighoudt, gaat verder dan de jacuzzi zelf en raakt aan een dieper gevoel van eerlijkheid en vertrouwen. Als mensen het gevoel hebben dat het systeem niet klopt, kan dat voor frustraties zorgen.

Wat denk jij? Is het te begrijpen dat iemand met een uitkering voor een jacuzzi spaart, of blijft dat beeld lastig te rijmen?