Op tafel ligt een metalen dingetje. Het is klein, compact en zwaarder dan je zou verwachten voor zo’n formaat. Aan de zijkant zit een soort hendel die je kunt draaien en bovenop zie je een opening die doet denken aan een sleutel of een stuk oud gereedschap. Het is duidelijk dat het al een tijdje meegaat, aangezien het hier en daar wat krassen en vaagheid op het metaal vertoont.
Voor de hedendaagse kijker lijkt het misschien iets uit een gereedschapskist. Wellicht een fietsbenodigdheid? Een onderdeel van een antieke machine? Of gewoon een onbekend stuk rommel dat je in opa’s schuur vindt?
Maar iemand met wat meer jaren op de teller herkent het direct. Niet vanwege de boeken – maar door eigen ervaring.
antwoord:
Wat je hier ziet is een ouderwetse blikopener, speciaal bedoeld voor het openen van blikjes met vlees, vis of worst. Het komt uit een tijdperk waarin blikken niet zomaar met een lipje open gingen, en een diner uit blik heel normaal was – soms zelfs behoorlijk deftig. Deze specifieke opener had een draaihendel en een ovale sleuf. Je plaatste het randje van het blik in die sleuf, en begon te draaien. Niet één rondje, maar steeds opnieuw, tot het metaal meegaf en het blik zich opende als een sardineblikje.
Voor veel mensen brengt dit voorwerp herinneringen uit het verleden naar boven. Aan oma’s goedgevulde kast, helemaal vol met conserven. Aan zaterdagen waarop er plotseling ‘rundvleessalade’ of ‘leverpastei’ uit een blik op de tafel verscheen. Aan zomerkampen waar de leiding de grote blikken worst openmaakte, zodat iedereen tijdens de lunch mee kon eten.
Tegenwoordig kom je zoiets bijna niet meer tegen. Alles is nu voorverpakt, eenvoudig open te maken, of online te bestellen. Maar dit voorwerp vertelt een verhaal van geduld, eenvoud en een tijd waarin koken nog tijd en aandacht vereiste.
