In onze samenleving worden mensen die hard werken, zoals Harold, vaak over het hoofd gezien. Elke dag komt hij zijn 40-urige werkweek door, alleen maar om tot de conclusie te komen dat zijn harde werk nauwelijks wordt gewaardeerd. Harold werkt als fabrieksarbeider en verdient netto ongeveer 2300 euro per maand. Hoewel dat op papier lijkt op een fatsoenlijk salaris, blijkt het in de praktijk amper genoeg om rond te komen. Dit wordt vooral zwaar als hij hoort dat zijn buurvrouw, die arbeidsongeschikt is verklaard, iedere maand 2500 euro netto krijgt via uitkeringen en toeslagen. Inderdaad, dat is 200 euro meer dan wat Harold krijgt, zonder enige moeite te hoeven doen.
Stel je voor dat je elke dag vroeg opstaat, je werkhandschoenen aantrekt en aan de slag gaat in de fabriek. De uren kruipen voorbij terwijl je het werk van die dag inspecteert en inpak. Terwijl het zweet van je voorhoofd druipt, troost je jezelf met de gedachte dat je salaris aan het einde van de maand een eerlijke beloning is. Maar vervolgens zit je een avondje met een biertje, en hoor je dat je buurvrouw, die haar dagen in rust doorbrengt, meer krijgt dan jij. Waar is de rechtvaardigheid hierin? Heb je je wel eens afgevraagd of ons systeem van sociale zekerheid niet moet worden herzien als het gaat om beloningen?
Dus, de vraag is: waarom steunen we een systeem dat zulke scheve verhoudingen in stand houdt? Moeten mensen niet beloond worden naar de inspanning die ze leveren? Natuurlijk is het begrijpelijk dat alleenstaande ouders met kinderen en gezondheidsproblemen ondersteuning nodig hebben, maar als dat betekent dat hardwerkende mensen zoals Harold op hun tandvlees moeten lopen, klopt er iets niet. Het sociale vangnet pakt de verkeerde mensen op. En dit terwijl mensen zoals Harold elke dag vol trots hun bijdrage aan de gemeenschap leveren.
Zal dit niet uiteindelijk de motivatie van mensen zoals Harold beïnvloeden om te blijven werken? Waarom zou hij zich 40 uur per week uitsloven als hij in feite meer overhoudt door ‘mee te doen’ met het systeem? Het is geen vreemde gedachte, en toch is precies dit waarom ons huidige systeem aan verandering toe is. Het straft degenen die hun verantwoordelijkheid nemen en beloont degenen die dat niet doen. Dit is een samenleving die vraagt om verandering, en ons systeem is daar nog niet klaar voor.
Het is duidelijk dat er iets moet veranderen. Het gaat om rechtvaardigheid en respect voor degenen die elke dag voor de gemeenschap opstaan. Moet Harold blijven zwoegen en hopen op verandering? Of is het tijd voor vernieuwing waarin eerlijkheid en gelijke kansen echt een rol spelen? De keuze ligt bij ons. De vraag is of we de moed hebben om de juiste veranderingen door te voeren en een systeem te steunen dat echt beloning waard is. Wat denk jij, is er een verandering nodig of moet Harold dit systeem maar accepteren zoals het nu is in Nederland?
