Jarenlang niet serieus genomen
Na hun coronaprik kregen Magdalena Dzambo en Iris de Boer flinke neurologische problemen. Toch werd hen keer op keer verteld dat het “tussen je oren” zat. In Nederland wilde geen arts verder speuren, terwijl er in de Verenigde Staten wél onderzoek plaatsvond. Daar kwamen uitkomsten boven tafel die nu zwart op wit laten zien wat al die tijd werd weggewuifd.
Eerste klachten na de prik
In 2021 haalde Magdalena Dzambo haar coronavaccin. Vrij snel daarna begon ze te trillen en kreeg ze epileptische aanvallen. In het Erasmus MC kreeg ze te horen dat er geen reden was om je zorgen te maken.
Volgens Dzambo noemde de behandelend arts het “onschuldig” en vond die een hersenonderzoek niet nodig.
De klachten gingen niet weg. Uiteindelijk vloog ze naar de VS om daar verder onderzocht te worden. Er werd een hersenscan gemaakt die duidelijk liet zien dat er wel degelijk iets mis was.
“Waar ik al bang voor was, bleek te kloppen,” vertelt Dzambo. “Er is sprake van hersenbeschadiging.”
Scan toont hersenbeschadiging
In het verslag dat ze deelde op haar platform The Long Shot zie je kleine witte stipjes in het hersenweefsel – signalen van ontstekingen in de vaten van de hersenen. Ook is er krimp vastgesteld in haar rechter hippocampus, het gebied dat belangrijk is voor je geheugen en je oriëntatie.
Volgens artsen kan schade in dit gebied epileptische activiteit uitlokken, omdat de hippocampus een sleutelrol heeft in de elektrische prikkeloverdracht van de hersenen.
“Mijn geheugen is gatenkaas”
Sinds de vaccinatie is Dzambo’s geheugen flink achteruitgegaan. “Ik vergeet van alles,” zegt ze. “Mijn hoofd lekt als een zeef.”
Ze stuurde het Amerikaanse rapport naar het Erasmus MC om duidelijk te maken dat haar klachten niet “onschuldig” zijn.
“Ik heb ze gemaild: jullie zaten mis. Ik heb aantoonbare hersenschade. En dat na vier jaar waarin niemand me geloofde.”
Diagnose zonder harde onderbouwing
Zowel Dzambo als De Boer kregen in Nederland de diagnose functionele neurologische stoornis (FNS). Daarbij ga je ervan uit dat de klachten niet komen door aantoonbare schade, maar door een verstoring in de manier waarop de hersenen functioneren.
“Ze noemden het een softwarefoutje,” zegt Dzambo. “Maar bij mij is het de hardware. Mijn hersenweefsel is echt beschadigd.”
“Ik geloof niet in vaccinatieschade”
Ook bij Iris de Boer begonnen na haar tweede Pfizer-prik neurologische klachten. Haar neuroloog zei letterlijk dat ze “niet geloofde in vaccinatieschade” en koppelde de problemen aan een oud trauma.
Een andere patiënt kreeg zelfs te horen dat ze het “aan zichzelf te danken had” omdat ze te snel weer was gaan werken.
Toen De Boer in Mill opnieuw een scan liet maken, kreeg ze een harde boodschap: “Dit soort achteruitgang in de hersenen past bij iemand van honderd, niet bij een gezonde veertiger.”
Beperkingen van het standaardonderzoek
Volgens de vrouwen wordt er in Nederland te beperkt gekeken. Artsen focussen vooral op MRI’s, en zolang er geen tumor of MS zichtbaar is, trekken ze vaak de conclusie dat er niets aan de hand is.
“Maar de subtiele afwijkingen glippen erdoorheen,” zegt Dzambo. “Die witte puntjes, die kleine beschadigingen.”
De Boer legt uit dat de meeste MRI’s in Nederland 3-tesla zijn. “Voor dit soort afwijkingen heb je 7-tesla nodig, maar daar krijg je geen verwijzing voor. En een zittende MRI, die nog preciezer is, bestaat hier niet eens.”
Daarom lieten ze in het buitenland op eigen kosten extra scans maken. “Dat kost duizenden euro’s,” zegt De Boer. “Als je weinig geld hebt, kun je dat niet betalen en blijf je dus met je klachten zitten.”
Verschil tussen longcovid en schade na vaccinatie
Volgens De Boer komt er langzaam erkenning dat longcovid iets anders is dan vaccinatiegerelateerde schade. “Bij longcovid starten de problemen in de longen. Bij vaccinatieschade liggen de klachten juist in het zenuwstelsel. Dat verklaart waarom sommige mensen hersenontstekingen hebben ontwikkeld.”
Zichtbare schade, maar geen brede erkenning
Wat hier niet werd onderzocht, is via buitenlandse scans wél zichtbaar geworden: echte, meetbare hersenschade. Toch blijft brede erkenning uit.
“De hersenen zijn de laatste plek waar je ontstekingen wilt,” zegt Dzambo. “We hebben geen idee wat dit over tien jaar betekent. Wordt het erger? Krijg je dan bijvoorbeeld Alzheimer of Parkinson? Niemand die ons dat kan zeggen.”
