Een duidelijke kijk op senioren in het verkeer
Caroline is 29 en maakt er geen geheim van: autorijden op hoge leeftijd moet je kritisch benaderen. Ze snapt heus dat je mobiel wilt blijven, maar voor haar gaat veiligheid op de weg altijd voor. Volgens haar zijn er simpelweg te veel voorbeelden waarin oudere bestuurders zorgen voor gevaarlijke momenten. “Er komt een punt waarop het niet meer verantwoord is,” zegt ze. Vrijheid is mooi, maar niet als anderen daardoor onnodig risico lopen.
Waar haar zorgen vandaan komen
Haar mening komt niet uit de lucht vallen. Caroline vertelt dat ze al meerdere keren ternauwernood een botsing ontliep doordat iemand onvoorspelbaar reed, traag reageerde of snelheid en afstand verkeerd inschatte. Telkens denkt ze: waarom vinden we dit normaal? Ze vraagt zich af waarom iemand van zeventig of tachtig per se zelf moet blijven rijden als de risico’s aantoonbaar toenemen.
Situaties die iedereen wel herkent
Volgens Caroline kent bijna iedereen wel een buur, oom of oma die eigenlijk niet meer goed meekomt in het verkeer, maar tóch blijft rijden. Vaak hoor je dan: “Ach, laat het maar zo.” Maar wat als het fout gaat? Wie draait dan op voor de gevolgen? Ze snapt niet dat er geen striktere regels of betere controles zijn, juist om ongelukken te voorkomen en discussie achteraf te vermijden.
Niet tegen ouderen, wel realistisch blijven
Ze benadrukt dat dit niets met leeftijdsdiscriminatie te maken heeft. “Ik ben niet anti-ouderen,” zegt ze, “maar je lijf verandert. Reactiesnelheid, zicht en gehoor gaan nu eenmaal achteruit als je ouder wordt.” Dat is geen kwestie van wilskracht, maar biologie. En daar mag je eerlijk over zijn, vindt ze. Het erkennen is geen schande; het is juist verantwoordelijk richting jezelf en je medeweggebruikers.
Leeftijdsgrens of veel strengere checks
Wat haar betreft komt er duidelijkheid: na een bepaalde leeftijd niet meer zelf rijden, of minimaal veel strenger controleren. Er is nu een medische keuring vanaf 75 jaar, maar volgens Caroline is die vaak te oppervlakkig. Ze hoort geregeld dat mensen zonder echte toets gewoon door kunnen. Dan vraag je je af: wat is de waarde van zo’n keuring als niet duidelijk wordt of je nog veilig kunt deelnemen aan het verkeer?
Elk jaar een échte rijvaardigheidscheck
Een oplossing die Caroline ziet, is een jaarlijkse check zodra je 70 bent gepasseerd. Niet alleen een formulier of algemene test, maar een serieuze beoordeling van zicht, gehoor, reactievermogen en praktische rijvaardigheid. Denk aan een korte rit met een examinator, oefeningen voor noodsituaties en een objectieve evaluatie. Zo’n aanpak kan veel ellende voorkomen en geeft duidelijkheid, ook voor familieleden die zich zorgen maken.
Waarom dit onderwerp zo gevoelig ligt
Wat haar verbaast, is hoe fel de reacties soms zijn zodra dit ter sprake komt. “Alsof je iets verschrikkelijks zegt als je pleit voor extra veiligheid,” aldus Caroline. We accepteren flitspalen, strengere regels voor beginners en campagnes tegen afleiding in de auto. Waarom zouden we dan geen maatwerk willen voor oudere bestuurders, terwijl de risico’s aantoonbaar stijgen? Sommige vrienden geven haar gelijk, maar merken dat veel mensen bang zijn om ouderen voor het hoofd te stoten.
Pleidooi voor eerlijkheid en verantwoordelijkheid
Caroline wil vooral dat je er open over kunt praten. Merk je dat je je minder zeker voelt in het verkeer, wees dan eerlijk en regel alternatief vervoer. Dat is veiliger voor jezelf én voor iedereen om je heen. Haar wens is simpel: ontspannen de weg op en erop kunnen vertrouwen dat iedereen die rijdt daar ook echt toe in staat is. Veiligheid eerst, dat is toch redelijk?
