Als je naar iemand kijkt, pik je meteen allerlei signalen op die iets over die persoon vertellen. Maar als er alleen nog een skelet over is, wordt het onderscheid ineens een stuk lastiger. Toch verraden botten meer dan je denkt, en een van de belangrijkste vragen die forensisch antropologen en archeologen willen beantwoorden, is: hebben we te maken met een man of met een vrouw?
Bij een illustratie met twee skeletten, A en B, lijkt de klus eenvoudig. Ze staan in dezelfde houding, hebben vergelijkbare botten en er springt op het eerste gezicht niets uit. Toch is er één onderdeel dat vrijwel altijd uitsluitsel geeft. Dus: welke van de twee is een vrouw?
Zo zit het
Als je aan een skelet het biologische geslacht wilt aflezen, is het bekken je beste aanwijzing. Daar zie je de duidelijkste verschillen tussen mannen en vrouwen. Een vrouwelijk bekken is meestal breder, de bekkenopening is ronder en er is meer ruimte tussen de heupbeenderen. Dat heeft alles te maken met zwangerschap en bevallen: het lichaam moet voldoende ruimte bieden voor de doorgang van een baby.
Met die kennis in je achterhoofd zie je op de afbeelding dat skelet B een breder en ronder bekken heeft dan skelet A. Dat is het belangrijkste visuele signaal dat B een vrouw voorstelt. Skelet A heeft juist een smaller en hoger bekken, wat doorgaans past bij een mannelijk skelet.
Kortom: skelet B is de vrouw.
