Online laait de boel op na een pittige uitspraak van Jan (48), eigenaar van een drukbezocht en stijlvol restaurant. Terwijl ‘jezelf kunnen zijn’ overal wordt bejubeld, gooit hij er bewust een schepje bovenop: heb je tattoos, dan hoef je bij hem niet te solliciteren. Klaar.
En nee, dat ligt niet aan je cv of je motivatie.
“Voor mij zijn tatoeages ordinair”
Jan speelt al jaren mee in de hoogste regionen van de horeca. Zijn restaurant staat bekend om strak opgemaakte borden, loepzuivere glazen en personeel dat volgens hem “netjes en klassiek” oogt. En juist daar schuurt het.
“Tatoeages horen simpelweg niet bij de uitstraling die ik nastreef,” zegt hij zonder te twijfelen. “Ik vind ze niet chic. Mijn gasten betalen flink voor een avondje klasse. Dat begint bij wat er op het bord ligt, maar óók bij degene die het neerzet.”
Volgens Jan is het niet persoonlijk. Hij wil gewoon een bepaald beeld neerzetten. “Zoals je in sommige clubs geen sneakers mag dragen, zo wil ik ook geen zichtbare tatoeages.”
Discriminatie of vrijheid van de ondernemer?
Zijn woorden ontketenen een storm aan reacties. Op sociale media wordt hij weggezet als ouderwets, elitair en discriminerend. Critici vinden het “bizar” dat uiterlijk zwaarder weegt dan talent of inzet.
“Een tattoo maakt je echt niet minder professioneel,” schrijft iemand verontwaardigd.
“Dit is gewoon discriminatie, netjes verpakt,” vult een ander aan.
Jan wijkt geen millimeter. “Ik discrimineer niemand. Ik selecteer mensen die bij mijn concept passen. Dat is mijn recht als ondernemer.”
“Mijn zaak draait geweldig”
Wat olie op het vuur gooit: Jan boert goed. Zijn restaurant is vaak volgeboekt, de recensies zijn lovend en hij hoeft niet te leuren om klandizie. Volgens hem bewijst dat dat zijn aanpak werkt.
“Wie hier binnenstapt, weet precies wat ’ie kan verwachten. Rust, luxe en geen ruis. Voor mij horen zichtbare tatoeages daar niet bij. Punt.”
Reacties lopen uiteen
Opmerkelijk genoeg staat hij niet alleen. Sommigen nemen het juist voor hem op.
“Zijn bedrijf, zijn spelregels,” klinkt het.
“Waarom mag iedereen eisen stellen, behalve de ondernemer?”
Toch overheerst boosheid. Tattoos zijn allang mainstream in plaats van rebels, en voor veel mensen voelt Jans standpunt als een stap terug.
De hamvraag
Is dit ouderwets gedachtengoed dat niet meer past bij 2025?
Of zegt Jan gewoon hardop wat anderen stiekem ook denken?
Eén ding staat vast: met één zin over tattoos heeft Jan zichzelf in het oog van de storm gezet — en online blijft het voorlopig onrustig.
