Liset, een moeder van twee kleine kinderen, worstelt met een veelvoorkomend probleem: haar kinderen zijn kieskeurig met eten. Haar zoon en dochter, die zeven en negen zijn, zijn ontzettend selectief met wat ze willen eten. “Elke avond voelt het alsof ik strijd moet leveren voor het avondeten,” vertelt ze. Ze geven de voorkeur aan pasta en pizza, terwijl ze gezonde maaltijden vaak links laten liggen.
De sfeer tijdens het eten wordt soms gespannen omdat je nooit zeker weet of ze zullen eten wat er is. Wat Liset ook probeert, het eindigt meestal in teleurstelling: te pittig, vreemde structuur, of de ongewilde groenten. “Ik voel me soms alsof ik niet aan hun verwachtingen kan voldoen,” zegt Liset, terwijl ze haar frustraties deelt over haar vruchteloze pogingen om een gevarieerd menu te maken.
In de keuken heeft ze een scala aan ingrediënten, maar bijna nooit is er iets waar ze echt blij mee zijn. De dagelijkse stress drukt zwaar op Liset. “Soms twijfel ik of het de moeite waard is,” bekent ze. “Ik kook met liefde, maar het lijkt nooit genoeg te zijn.” Ze begint te denken aan een andere aanpak: misschien zouden ze meer willen eten als ze zelf mochten kiezen?
Een deel van haar overweegt om hen hun eigen maaltijden te laten samenstellen, in de hoop dat dit hun eetgedrag verbetert. “Misschien als ze hun eigen keuzes maken, zijn ze enthousiaster over wat er op hun bord ligt,” denkt ze. Tegelijk maakt ze zich zorgen dat het hen nog kieskeuriger zou kunnen maken.
Klik op volgende voor de volgende pagina
