Moderniteit en Herinneringen
“Toos, wist je dat die rook slecht is voor de luchtkwaliteit?” en “Maar een elektrische verwarming zou veel beter zijn voor het milieu!” Dit zijn opmerkingen die ik geregeld te horen krijg. De buren klagen soms over de rook die ze ruiken en die hen en hun kinderen hindert. Ik begrijp wel dat de stad al vervuild genoeg is, maar waarom zou ik mijn manier van leven moeten veranderen?
Op mijn 75e wil ik vooral zelf beslissingen maken. Die houtkachel brengt gezelligheid, roept warme herinneringen op en verwarmt mijn huis zonder afhankelijk te zijn van steeds duurdere elektriciteit. Het lijkt soms alsof de mensen die duurzaamheid najagen vergeten dat er meer speelt dan alleen statistieken en uitstoot.
Ik heb wel geprobeerd de kachel minder vaak aan te steken, maar helemaal stoppen voelt onmogelijk. Vooral op de koudste dagen of wanneer ik die echte warmte nodig heb, brandt hij nog. In mijn schuur ligt nog hout dat mijn man heeft gekapt, en zolang dat hout er is, blijf ik het gebruiken. Voor mij draait het om herinneringen en dat gevoel van thuis.
Ik vraag me af of de jongere mensen in de buurt dat begrijpen. Snappen ze dat bepaalde dingen voor mij niet zomaar ingeruild kunnen worden voor iets moderners? Misschien lijken mijn keuzes ouderwets, maar voor mij is het gewoon hoe ik wil leven.
Ik weet dat mijn mening niet populair is. Veel mensen verwachten dat ik me aanpas voor het grotere belang. Maar die houtkachel is deel van mijn identiteit, net zoals de herinneringen erbij horen. Zolang ik er ben, zal dat vuur af en toe blijven branden in mijn woonkamer.
