Ahmet, een 47-jarige vader, zit met zijn handen in het haar. Zijn zoon, die dagelijks fietsend naar school gaat, heeft recent een fatbike gekregen. Deze fietsen, met hun stevige ontwerp en dikke banden, zijn razend populair onder de jongeren. Maar Ahmet vraagt zich nu af waarom er op scholen geen speciale fietsenrekken voor fatbikes aanwezig zijn.
Fatbikes staan bekend om hun capaciteit om op verschillende ondergronden te rijden, van zand tot modder. Toch valt het Ahmet op dat scholen hun infrastructuur niet hebben aangepast aan deze populaire fietsen. “Mijn zoon heeft moeite om zijn fiets veilig te stallen,” deelt Ahmet mee. De reguliere fietsenrekken zijn ontworpen voor standaardfietsen, waardoor de brede banden van een fatbike niet goed passen. Dit kan ongemakken en mogelijke schade opleveren, zoals krassen of verbogen spaken.
“We hebben deze fiets gekozen omdat hij stevig en veilig is,” vertelt Ahmet. “Helaas smelten die voordelen weg als hij geen goede plek heeft om hem neer te zetten op school.” Ahmet maakt zich daarom zorgen over de veiligheid en het conditiebehoud van de fiets van zijn zoon.
Een oproep tot actie
Ahmet denkt dat scholen actie moeten ondernemen, vooral wat betreft de fietsfaciliteiten die ze aanbieden. “We verwachten toch ook niet dat SUV’s passen in parkeerplaatsen voor kleine auto’s?” vraagt Ahmet zich af. Hij trekt vergelijkingen met de parkeerproblemen van auto’s en die voor fietsen, en stelt dat een kleine aanpassing een wereld van verschil kan maken.
De ergernis bij jongeren groeit. Het zorgeloos parkeren van je fiets zonder schade zou normaal moeten zijn. Ahmet gelooft dat als er geen fatbike-vriendelijke voorzieningen komen, jongeren steeds minder geneigd zullen zijn deze fietsen te gebruiken, ondanks de gezondheids- en milieuvoordelen.
Ahmet denkt dat de oplossing eenvoudig kan zijn. Hij gelooft dat het vervangen van sommige fietsenrekken door die welke geschikt zijn voor zowel traditionele als moderne fietsen, inclusief fatbikes, cruciaal is. “Dit is al lang standaard in andere landen, en Nederlandse scholen zouden niet achter moeten blijven.” Op die manier kunnen jongeren zich gemakkelijk verplaatsen, gezond blijven en volop genieten van hun fietsen.
De opkomst van fatbikes lijkt onvermijdelijk. Ahmet voorziet dat de populariteit alleen maar zal toenemen. “Deze fietsen zijn meer dan een kortstondige rage; ze zijn ontworpen voor allerlei omstandigheden. Of het nu sneeuwt of glad is buiten, ze zorgen voor een stabiele rit.”
Ondanks zijn pogingen om met de schoolleiding te praten, stuit Ahmet op veel weerstand. “Ze beweren dat de huidige rekken voldoen, maar ze zien het onbegrip van jongeren niet,” zegt hij met enige frustratie. Hij overweegt om andere ouders te benaderen en samen een petitie te starten om meer aandacht voor dit probleem te genereren.
Tot die tijd blijft Ahmet manieren zoeken om zijn punt duidelijk te maken. “Ik wil gewoon dat mijn zoon met plezier naar school fietst,” zegt hij. Hij is ervan overtuigd dat scholen en gemeenten snel de noodzaak hiervan zullen inzien, omdat het geen luxe maar een noodzakelijke verandering voor jongeren is.
Met een optimistische kijk richt Ahmet zich op de toekomst: “Ik blijf hopen dat scholen dit issue oppakken. Het zou een kleine verandering zijn, maar met een grote impact voor elke jongere met een fatbike.” Tot dat moment blijft hij zich inzetten voor verandering, hopend op medestanders die inzien dat betere faciliteiten voor fatbikes een enorm verschil kunnen maken.
