Annemien, 48 jaartjes jong, werkt in de retail. Dagelijks worstelt ze met het gedoe van pakketjes die niet bezorgd kunnen worden omdat haar werkdagen zo lang zijn. Het maakt haar nogal gefrustreerd, vooral omdat de pakketjes op precies die momenten worden afgeleverd dat ze er nooit is.
De belofte dat een pakje tussen 9 en 5 uur wordt bezorgd, klinkt voor Annemien als een bron van stress in plaats van gemak. Geïrriteerd vertelt ze dat er bijna geen dag voorbijgaat zonder een gemiste levering. Haar oplossing? Vertrouwen op de buren, maar dat gaat niet altijd soepel. Steeds vaker hoort ze dat ze daar niet op kunnen rekenen. “Waarom doen mensen tegenwoordig niks meer voor elkaar?” vraagt ze zich af.
Voor Annemien hoort het gewoon dat buren elkaar uit de brand helpen. Helaas merkt ze dat die bereidheid langzaam aan het verdwijnen is. “Er was een tijd dat je op elkaar kon rekenen,” merkt ze op. Tegenwoordig krijgt ze af en toe gewoon een “nee” als ze vraagt of iemand een pakje wil ophalen. Dat vindt ze maar lastig te begrijpen.
Haar frustraties nemen vooral toe als een levering, om wat voor reden dan ook, opnieuw moet worden ingepland. Dan vraagt Annemien zich af waar de gemeenschapszin van vroeger gebleven is. “Waar gaat dit heen?” denkt ze dan.
Het ergste is als sommige buren totaal geen begrip lijken te hebben voor haar verzoeken. “Soms voel ik me net een vreemdeling in eigen buurt,” zegt ze met een droevige lach. Toch blijft ze het proberen in de hoop op een buur die wel wil inspringen.
Nieuwe Hoop en Verbinding in de Buurt
Gelukkig zijn er ook buren die altijd klaarstaan om te helpen, wat Annemien veel voldoening geeft. “Er zijn een paar mensen die ik echt kan vertrouwen, en dat betekent veel voor me,” zegt ze met een glimlach. Toch blijft de twijfel: “Ik wil niet steeds dezelfde om hulp vragen. Soms probeer ik het ook bij anderen, maar dat leidt vaak tot een nee.”
Het is voor Annemien een kunst om de balans te vinden tussen netjes hulp vragen en ongemakken vermijden. Ze denkt echter dat er veel gewonnen kan worden door elkaar meer begrip en goede wil te tonen. “Zou het niet fantastisch zijn als we gewoon weer elkaar konden helpen zonder er al te veel bij na te denken?” vraagt ze zich hardop af.
Ze heeft nagedacht over het laten bezorgen van pakketjes bij een afhaalpunt, maar met haar drukke schema is dat niet echt handig. “Na een lange werkdag wil ik niet ook nog een extra stop moeten maken om een pakket op te halen,” legt ze uit. Dit versterkt haar wens naar een hechtere buurt.
In haar ogen is het niet teveel gevraagd als iedereen een beetje meer toeschietelijk zou zijn. “Het zou echt zoveel aangenamer maken,” zegt ze hoopvol. En ze voegt eraan toe: “Iedereen heeft wel eens hulp nodig. Waarom niet die kleine moeite doen als je kunt?” Hopelijk inspireert haar verhaal tot verandering in haar buurt.
