Ik ben Greetje, 67 jaar, en sinds kort met pensioen. Na ruim vier decennia voor de klas in het basisonderwijs probeer ik nu te proeven van wat rust. Toch blijft één vraag aan me knagen: waarom betaal je als gepensioneerde nog steeds belasting? Na een werkend leven lang bijdragen, voelt dat wrang.
Als je eenmaal met pensioen bent, heb je toch je deel wel gedaan, zou je denken. Ik heb jarenlang vol overgave gewerkt en altijd keurig mijn belasting afgedragen. Ik hoopte op wat lucht nu ik gestopt ben, maar ook van mijn kleine pensioen verdwijnt een forse hap richting Belastingdienst. Regelmatig betrap ik mezelf op de gedachte: na zó lang betalen is het toch wel klaar? Het komt over alsof de overheid blijft knijpen, terwijl er niet veel meer te halen is.
Ik snap heus dat we allemaal meebetalen aan de boel; dat heb ik altijd gedaan. Maar na zoveel jaren afdragen hoop je dat je oude dag eindelijk wat lichter voelt. Dat je gewoon kunt leven van wat je hebt opgebouwd. Tegen mijn vriendinnen zeg ik vaak: hier is de bodem allang in zicht. Zij knikken begripvol; ze herkennen het.
De financiële druk na je pensioen
Wat me misschien nog het meest stoort, is dat de druk maar niet afneemt. Pensioenen lopen al tijden achter op de stijgende prijzen. Terwijl alles duurder wordt — boodschappen, energie — blijft de fiscus ook z’n deel opeisen. Het voelt alsof wat er nog over is, stukje bij beetje wordt weggenomen. Ik zei laatst tegen mijn kinderen: ze halen de laatste plukken eraf terwijl er amper nog wat zit. Zij snappen die ergernis; ze zien hoe ik soms moet puzzelen om rond te komen.
Dat steekt, want mensen die met pensioen zijn, hebben hun jaren gegeven aan werk, gezin en samenleving. We hebben ons aandeel geleverd en het zou fijn zijn als er nu wat rust was, zonder steeds dat gevoel dat je financieel wordt uitgewrongen. Gewoon kunnen genieten van deze fase, zonder constante geldstress.
Ik ben benieuwd hoe anderen dit zien. Is het logisch dat je na je pensionering nog steeds belasting afdraagt? Of vind jij ook dat die druk na al dat werken best van de schouders mag verdwijnen? Ik snap dat de overheid inkomsten nodig heeft, maar voor mij blijft het oneerlijk aanvoelen. Na zoveel geven mag er toch ook wat terugkomen?
Ik weet dat meningen hierover uiteenlopen. Er zijn vast mensen die vinden dat iedereen, ook gepensioneerden, zijn deel blijft betalen om het eerlijk te houden. Maar bij mij schuurt dat. Waarom tellen degenen die hun hele leven hebben gegeven zo weinig mee in de afweging? Waarom krijgen we niet wat meer ruimte om echt van onze oude dag te genieten?
Hoe kijk jij hiertegenaan? Moet die belasting voor gepensioneerden blijven zoals het is, of hoort daar een duidelijke grens aan? En als je vindt dat het moet blijven, wat is dan volgens jou een eerlijke verdeling? Ik hoor graag je gedachten; dit onderwerp houdt mij – en heel wat anderen – bezig. Deel je mening, wie weet steek ik er wat van op.
