Marie, een 43-jarige moeder, staat voor een grote uitdaging die haar dagelijks leven kan veranderen: er wordt nagedacht over een minimumleeftijd voor het gebruik van e-bikes. Als deze regel doorgaat, kan haar zoon, die dagelijks naar school fietst op een e-bike, hier niet meer zelfstandig gebruik van maken.
Marie maakt zich zorgen: “De nieuwe wet zou betekenen dat mijn zoon niet meer alleen naar school kan fietsen.” Voor haar is de e-bike geen luxe, maar iets wat het leven van haar gezin een stuk makkelijker maakt.
Haar zoon fietst al enkele jaren op de e-bike naar school, gezien de afstand van meer dan 15 kilometer en het vroege tijdstip waarop hij moet vertrekken. “Elke dag heen en weer rijden met de auto is voor ons geen optie,” legt Marie uit. Daarbij vindt Marie het belangrijk dat haar zoon zelfstandig leert zijn en verantwoordelijkheid neemt, en fietsen helpt daarbij.
De dreiging van de nieuwe regels voelt voor Marie als een grote belemmering. “Onze kinderen moeten zo zelfstandig mogelijk kunnen opgroeien, en vrijheid op de e-bike hoort daar bij,” zegt ze.
Voor haar zoon betekent zo’n wetgeving minder vrijheid en zelfstandigheid, en het zou het gezin dwingen om naar minder praktische alternatieven te zoeken.
Marie benadrukt dat gezinnen zoals het hare te maken krijgen met praktische problemen bij het organiseren van school- en sportactiviteiten. “Veel ouders hebben hetzelfde probleem met afstanden als wij, en een e-bike is voor ons een praktische en duurzame oplossing,” vertelt ze.
Volgens Marie houdt de overheid te weinig rekening met wat deze regels betekenen voor het dagelijks gezinsleven. “Met het drukke verkeer en de stijgende brandstofprijzen is de auto geen optie. De e-bike is vaak handiger en duurzamer,” zegt Marie.
Gedachten over het opstellen van e-bike regels
Naast de praktische voordelen, ziet Marie ook de gezondheidseffecten van de e-bike. Ondanks dat het minder inspannend is dan een gewone fiets, blijft haar zoon actief en buiten in de frisse lucht. “Hij beweegt en krijgt elke dag frisse lucht, wat beter is dan de hele dag binnen zitten,” legt ze uit.
Marie begrijpt wel waarom er nagedacht wordt over verkeersveiligheid en een mogelijke leeftijdsgrens. Ze erkent dat ongelukken met jonge e-bikers voorkomen en dat de snelheid van e-bikes uitdagingen kan geven. “Veiligheid is heel belangrijk,” zegt ze, “maar een minimumleeftijd lijkt me niet de juiste oplossing. Lessen over veilig fietsen zouden beter kunnen werken.”
In haar buurt heeft Marie hierover gepraat met andere ouders. Niet iedereen ziet het hetzelfde. Sommigen delen haar zorgen, terwijl anderen juist vóór de leeftijdsgrens zijn. “Wat vriendinnen van mij maken zich net zo’n zorgen als ik,” vertelt ze.
Veel ouders zitten in dezelfde situatie en denken al na over andere transportmogelijkheden, terwijl ze zich vast voelen zitten door de mogelijke wetsverandering. Het gaat hier niet alleen om vervoer, maar ook om opvoeding, verantwoordelijkheid en zelfstandigheid van jongeren.
Marie hoopt dat bij het maken van nieuwe regels rekening wordt gehouden met maatwerk, zodat jongeren die een e-bike echt nodig hebben voor lange afstanden, zelfstandig kunnen blijven. “Ik hoop dat er gekeken wordt naar gezinnen zoals het onze, waar de e-bike niet zomaar te vervangen is,” zegt ze.
Hoewel de toekomst van de e-bike-wetgeving nog onduidelijk is, blijft Marie hopen op een oplossing die tegemoetkomt aan de behoeften van haar gezin. Voor haar is de e-bike meer dan een vervoermiddel; het is een manier om haar zoon zelfstandig en zelfverzekerd de wereld in te laten gaan.
Het idee dat haar zoon misschien niet meer zelf naar school kan, baart haar zorgen. “Ik wil zijn vrijheid en zelfstandigheid niet beperken, die zijn heel belangrijk voor ons,” eindigt ze vastberaden.
