Introducerend Verhaal
Op een heldere ochtend vond Els, een liefdevolle moeder van 38, het een mooi moment om haar kind een kus op de mond te geven. Voor haar was dit een gewoon gebaar van liefde, zoals ze altijd deed. Maar tot haar verbazing riepen deze paar seconden onverwachte reacties op van mensen om haar heen, van verbazing tot afkeur. Dit liet haar nadenken over hoe persoonlijke en culturele verschillen invloed kunnen hebben op zo’n intiem moment tussen ouder en kind.
“Het was totaal niet gepland,” zegt Els. “Mijn kind kwam naar me toe en ik gaf instinctief een kus. Het voelde zo natuurlijk, net als altijd. Maar de gezichtsuitdrukkingen vertelden een ander verhaal. Sommige mensen keken snel weg, anderen keurden het blijkbaar af. Later vertelden een paar vriendinnen zelfs dat ze zich er ongemakkelijk bij voelden.”
Voor Els waren deze reacties nieuw. In haar familie was fysieke genegenheid iets heel normaals. “Ook nu ik volwassen ben, geven mijn ouders mij en mijn broers kussen, op de mond of op de wang. Voor ons was dat heel normaal,” legt ze uit. “Het was een vanzelfsprekende manier om liefde te tonen.”
Cultuurverschillen en Oordelen
Nu lijkt de omgeving van Els daar anders tegenaan te kijken. Ze realiseerde zich dat deze intuïtieve daad van liefde door anderen als ongepast kan worden gezien. “Mensen gaven zelfs aan dat het misschien niet hygiënisch of gezond was voor mijn kind. Ik begreep dat niet,” zegt Els, terwijl ze nadenkend haar hoofd schudt. “Ik ben tenslotte haar moeder en zorg goed voor haar. Hoe zou een simpele kus ineens verkeerd kunnen zijn?”
De heftige reacties brachten Els aan het denken over de uiteenlopende opvattingen in de maatschappij over lichamelijke genegenheid tussen ouders en hun kinderen. “Ik begrijp dat er culturele verschillen zijn,” erkent ze. “In sommige culturen is het normaal, terwijl in andere het juist vermeden wordt. Maar dat mensen in mijn directe omgeving zulke uitgesproken meningen hebben, dat had ik niet verwacht.”
Gesprekken met vriendinnen hielden haar bezig. “Sommige zeiden dat het niet hoort omdat het ongemakkelijk is. Maar wat betekent dat nou? Wie bepaalt wat wel of niet mag in de manier waarop je je kind liefde geeft?” vraagt Els zich af. “Mijn dochter voelt zich geborgen en geliefd door die kus. Waarom zou ik dat veranderen door het ongemak van anderen?”
Persoonlijk Inzicht
Terwijl Els meer over deze discussie leert, ontdekt ze dat de meningen over het kussen van kinderen op de mond zijn verdeeld. Sommige ouders zien het als volkomen normaal, terwijl anderen vinden dat het na een bepaalde leeftijd niet gepast is. Zelfs experts waarschuwen ervoor, omdat kinderen in verwarring kunnen raken door dergelijke genegenheid.
“Ik begrijp dat mensen goed bedoeld advies geven,” zegt Els. “Misschien willen ze dat ik nadenk over de mogelijke gevolgen. Maar uiteindelijk ken ik mijn kind het beste. En zolang zij nog steeds die kus komt halen, weet ik dat het goed zit.” Ze glimlacht en zegt erbij: “Ze komt elke dag naar me toe voor die kus. Dat zegt voor mij genoeg.”
Wat Els vooral raakt, is hoe snel mensen geneigd zijn te oordelen over hoe anderen hun kinderen opvoeden. “Ik zou nooit iemand vertellen hoe ze hun kind moeten grootbrengen,” zegt ze vastberaden. “Iedereen doet wat voor hen werkt. En als dat betekent dat wij een kus op de mond geven, dan is dat voor ons normaal.”
Het feit dat Els heeft besloten zich niets aan te trekken van kritiek, heeft haar niet alleen bewuster gemaakt van haar eigen opvoedstijl, maar ook van het belang van vertrouwen in haar intuïtie als ouder. “Ouderschap is geen vooraf bepaald recept,” zegt ze met een zachte glimlach. “En dat is helemaal prima.”
