In de wereld van vandaag, waar goede zorg super belangrijk is voor veel mensen, wijst Erkan op een probleem dat echt aandacht nodig heeft. De zorgsector heeft te maken met een structureel tekort aan werknemers en de salarissen voor personeel in loondienst zijn vaak echt laag. Zelfstandigen zoals Erkan kiezen er bewust voor om als freelancer in de zorg te werken, omdat ze dan hun liefde voor het vak kunnen combineren met een redelijker loon.
Op 26-jarige leeftijd heeft Erkan al twee jaar als zelfstandige in de zorg gewerkt en verdient hij maandelijks zo’n 6000 euro. Dit salarisniveau is mogelijk dankzij de flexibiliteit en hogere tarieven waar freelancers van profiteren. Zij springen bij waar er tekorten zijn binnen zorgorganisaties. Maar als veranderingen in wetten de vrijheid van zelfstandigen teveel beperken, komt dit verdienmodel in gevaar.
Erkan en veel andere zorgverleners maken zich zorgen dat ze zonder deze financiële prikkel kunnen besluiten om te stoppen met hun werk in de zorg. In loondienst wegen de lage salarissen niet op tegen de zware werkdruk en de verantwoordelijkheden die zorgwerk met zich meebrengt. Zonder de aantrekkingskracht van freelance tarieven, zal er waarschijnlijk nog meer schaarste aan zorgpersoneel ontstaan. Waar brengen we dan onze zieken en ouderen onder?
Critici zeggen dat de hoge tarieven van zelfstandige zorgverleners een druk leggen op het budget van zorginstellingen en zorgprogramma’s. Maar, als we doorgaan met de huidige situatie van onderbetaling en hoge werkdruk, wie kiest er dan om voor een minimaal loon in zo’n veeleisende omgeving te blijven werken? Is het mogelijk dat de kosten van een overbelast zorgsysteem uiteindelijk hoger worden?
Er is een goede reden dat zelfstandigen meer vragen per uur. Ze moeten namelijk zelf hun verzekering, pensioen en vaak ook extra opleidingen en trainingen regelen om hun vak bij te houden. Deze verantwoordelijkheden brengen financiële risico’s met zich mee die werknemers in loondienst niet hoeven te dragen. De hogere tarieven zijn daardoor goed te begrijpen.
Erkans vraag is terecht: “Als wij als zelfstandigen in de zorg niet meer die 6000 euro per maand verdienen, wie werkt er dan nog in de zorg?” Dit is een dringende kwestie die zowel beleidsmakers als de samenleving aan het denken moet zetten. Hoe kunnen we ervoor zorgen dat de zorgsector aantrekkelijk blijft voor de talenten die we zo hard nodig hebben, zonder de huidige zelfstandigen weg te jagen?
Zouden de lonen in loondienst misschien verhoogd moeten worden om eerlijk met zelfstandigen te kunnen concurreren? Of moeten we juist een compromis vinden waarbij zowel zelfstandigen als loondienstmedewerkers gelijke kansen en beloningen krijgen?
Wat denk jij? Moeten we doorgaan met het zzp-systeem om de kwaliteit van de zorg te behouden, of moet er worden ingegrepen om het systeem te hervormen? Hoe zie jij de toekomst van de zorgsector en welke oplossingen stel je voor om dit urgente probleem aan te pakken?
