Warmtepomp van tienduizend euro? Doe even normaal
Soms vraag ik me echt af of we hier in Nederland nog wel met beide benen op de grond staan. De overheid legt ons allerlei kosten op met maatregelen die zogenaamd het klimaat moeten verbeteren. Het draait allemaal om het behalen van de klimaatdoelen van Parijs, en als burger moet je daar maar in meegaan. Warmtepomp plaatsen, gasverbruik verminderen, isoleren, zonnepanelen installeren, elektrische auto’s rijden. Alsof iedereen dat zomaar kan betalen.
Ondertussen ergens anders in de wereld…
In India wordt afval nog steeds in het water gedumpt. Gigantische hoeveelheden plastic verdwijnen dagelijks in rivieren zoals de Ganges. In andere landen wordt afval op straat verbrand. Zwarte rookwolken vol schadelijke stoffen stijgen op, terwijl wij in Nederland een boete krijgen voor een verkeerd geïmpregneerde schutting. Hoe scheef is dat? Waarom moeten wij zo strikt verduurzamen terwijl de grootste vervuilers gewoon verder gaan?
Het keurige jongetje van de klas spelen
Nederland wil weer het keurigste jongetje van de klas zijn. Wij moeten zogenaamd het goede voorbeeld geven. Maar wat heeft dat voor zin als niemand het volgt? We zijn een klein landje met een minieme bijdrage aan de wereldwijde uitstoot. Het is niet alsof we in ons eentje de zeespiegel kunnen stoppen. Het klinkt hard, maar ik geloof niet dat onze opofferingen werkelijk veel veranderen.
Milieubewust? Natuurlijk. Maar wel met gezond verstand
Begrijp me niet verkeerd: ik ben niet tegen een beter milieu. Natuurlijk wil ik dat we zuinig omgaan met de aarde. Maar wat er nu gebeurt, schiet z’n doel voorbij. Duurzaamheid is een soort morele verplichting geworden, waar niemand kritiek op mag hebben. En stel je vragen, dan ben je ineens een ‘klimaatontkenner’. Terwijl ik gewoon wil weten: waarom moet ik duizenden euro’s neerleggen, als het grotere plaatje overal gaten vertoont?
Het lijkt meer op straf dan vooruitgang
Wat er nu gebeurt, voelt niet als verbetering, maar als straf. De gewone burger draait op voor de kosten, terwijl multinationals en grote vervuilers de dans ontspringen. En terwijl in andere landen de lucht en het water zonder scrupules vervuild worden, krijgen wij hier het gevoel dat we tekortschieten als we onze ketel niet vervangen. Hoe scheef kan het zijn?
Wat zou je doen?
Zou jij tienduizenden euro’s investeren in de verduurzaming van je huis, terwijl de wereldwijde vervuiling gewoon doorgaat? Of zou je denken: ik doe wat ik kan, maar laat me niet gek maken? Voor mij is het duidelijk. Ik wil geen blind idealisme, maar realisme. Geen symbolische gebaren, maar eerlijke oplossingen. Tot die tijd blijf ik mijn cv-ketel gebruiken. En mijn gezond verstand ook.
