Eva, nu 23 jaar oud, heeft al heel wat jaren geworsteld met de emotionele impact van het feit dat haar vader inmiddels 78 is geworden. Het grote leeftijdsverschil heeft hun band door de jaren heen flink beïnvloed.
“Ik begrijp niet waarom hij op zo’n leeftijd nog kinderen wilde,” zegt Eva gefrustreerd. Het is lastig voor haar om in te zien dat haar vader, in plaats van energiek te zijn, nu kampt met de beperkingen van zijn hoge leeftijd.
Sinds ze klein was, merkt Eva dat haar leven verschilt van dat van haar leeftijdsgenoten. “Andere vaders lijken zo vol leven en doen van alles met hun kids. Het baart me zorgen dat mijn vader dat niet kan,” vertelt ze eerlijk.
Eva’s vader kreeg haar pas na z’n 55e, en het voelt vaak alsof hij niet zo krachtig en actief is als jongere vaders. “Ik ben soms bijna een beetje jaloers op vrienden wiens vaders vol plannen zitten en nog volop actief zijn. Mijn vader heeft dat allemaal al achter zich gelaten.”
Veel van Eva’s boosheid komt voort uit het gevoel dat ze iets tekort is gekomen doordat haar vader ouder is. Terwijl vrienden zonder moeite een weekendje weggaan met hun vaders of samen sporten, botst Eva tegen zijn fysieke beperkingen aan.
“Het voelt soms oneerlijk,” geeft ze toe. “Alsof mijn jeugd niet helemaal was zoals het had moeten zijn.” Ze snapt wel dat haar vader goede redenen had om haar pas later te krijgen, maar toch blijft het knagen dat ze een stukje van haar jeugd mist.
Bovendien maakt Eva zich zorgen over wat de toekomst zal brengen. “Het idee dat er misschien maar beperkte tijd samen over is, maakt me verdrietig. Vooral nu ik zelf ouder word, lijkt dat besef steeds meer door te dringen.”
De gedachte dat haar vader niet altijd bij haar zal zijn, doet haar verdrietig aanvoelen, maar ook boos. Het blijft voor haar een mysterie waarom hij op latere leeftijd besloot vader te worden, gezien de ingrijpende invloed op haar leven als zijn kind.
Bekijk verder op de volgende pagina
