Hoi, ik ben Greta en ik ben 67 jaar. Er is iets dat ik duidelijk wil maken: ik ben niet zomaar een gratis babysitter. Mijn kleinkinderen zijn niet mijn directe verantwoordelijkheid. Begrijp me niet verkeerd, ik heb ontzettend veel liefde voor ze en ik geniet ervan om ze te zien opgroeien. Maar er is een grens. De gedachte dat ik, nu ik met pensioen ben, altijd beschikbaar moet zijn om op te passen, dat gaat er bij mij niet in. Soms lijkt het wel alsof mensen vergeten dat ik ook een eigen leven heb.
Na jarenlang hard werken, kijk ik ernaar uit om eindelijk te genieten van mijn welverdiende rust. Ik wil dingen gaan doen waar ik eerder nooit tijd voor had: reizen, mijn hobby’s oppakken, tijd doorbrengen met vrienden en gewoon genieten van mijn vrijheid. Misversta me niet, ik wil echt wel tijd met mijn kleinkinderen doorbrengen, maar wel op mijn eigen voorwaarden. Ik wil niet het gevoel hebben dat ik altijd klaar moet staan als er oppas nodig is.
Wat me echt irriteert, is de huidige mentaliteit dat grootouders een verlengstuk van de ouders lijken te zijn. Zodra jonge ouders het druk hebben met werk of andere zaken, wordt er verwacht dat opa en oma inspringen. Maar ook ik heb waardevolle tijd. Ik heb niet gekozen om weer fulltime voor kinderen te zorgen. Mijn kinderen opvoeden heb ik al gedaan, nu is het hun beurt om dat met hun eigen kinderen te doen.
Het Belang van Grenzen Stellen
Ik weet dat het misschien hard klinkt, maar ik voel dat het tijd is om er eerlijk over te zijn. Van grootouders wordt vaak verwacht dat ze altijd paraat zijn. Zeg ik een keer “nee,” krijg ik soms het gevoel dat men denkt dat ik niets om mijn familie geef. Maar dat is het niet. Het gaat erom dat ik mijn eigen leven wil leiden, met de vrijheid om mijn eigen grenzen te stellen.
Af en toe oppassen vind ik prima, zolang ik het leuk vind. Maar het moet niet een routine worden of aanvoelen als een soort tweede baan. Het idee dat grootouders een onuitputtelijke bron van tijd en energie zijn, klopt niet. Ook wij hebben ons eigen leven en persoonlijke grenzen, en ik ben vastbesloten om die te beschermen.
Vriendinnen van mij voelen zich net zo. We delen onze verhalen over hoe lastig het is om onze kinderen soms nee te zeggen. Het voelt soms als een verplichting, alsof we iets verkeerd doen als we onze eigen plannen de voorrang geven. Maar ik heb geleerd dat het belangrijk is om voor mezelf te zorgen. Het is essentieel dat ik mijn tijd besteed zoals ik dat wil. Natuurlijk wil ik mijn kleinkinderen zien opgroeien, maar dat moet niet ten koste gaan van mijn eigen vrijheid en welzijn.
Dit onderwerp vraagt om een bredere discussie. Vaak wordt aangenomen dat grootouders automatisch klaarstaan, zonder dat ze zelf iets te zeggen hebben. Na een leven van hard werken en kinderen grootbrengen, is het nu aan ons om van ons pensioen te genieten. Het zou niet opnieuw moeten betekenen dat we verantwoordelijk zijn voor een nieuwe generatie, tenzij we daar zelf voor kiezen.
Ik ben trots op de sterke band met mijn kleinkinderen en ik koester die. Maar ik wil ook dat ze begrijpen dat oma niet altijd beschikbaar is. Er is een balans tussen er voor hen zijn en mijn eigen leven leiden. Het is belangrijk dat jonge ouders dit begrijpen. Je eigen tijd waardeer en grenzen stellen is helemaal niet egoïstisch; het is noodzakelijk voor je welzijn.
Daarom heb ik besloten om open te zijn met mijn kinderen. Ze weten nu dat ik niet altijd beschikbaar ben als oppas. We hebben duidelijke gesprekken gehad over wat ik wel en niet kan doen, en dat heeft veel druk weggenomen. Toch blijft het soms lastig, want ik wil niemand teleurstellen. Maar zelfs dan, weet ik dat ik het recht heb om “nee” te zeggen zonder schuldgevoel.
Dus hier is mijn boodschap: ik ben niet zomaar een gratis oppas, en daar is niks mis mee. Het is belangrijk dat andere grootouders zich realiseren dat het oké is om hun eigen tijd en ruimte te beschermen. Het gaat niet om ondankbaarheid of gebrek aan liefde voor je familie. Het is gewoon een kwestie van voor jezelf zorgen en je eigen keuzes respecteren.
Wat vinden jullie van mijn standpunt? Hebben jullie soortgelijke ervaringen als grootouder of als ouder die op grootouders vertrouwt? Deel je gedachten op onze Facebook-pagina en laten we erover praten!
