Harold vindt het oneerlijk dat zijn buurvrouw met uitkering meer verdient dan hij met zijn baan

In onze huidige samenleving zie je vaak dat mensen zoals Harold, die keihard werken, over het hoofd worden gezien. Dag in dag uit beulen ze zich af tijdens een werkweek van 40 uur, alleen maar om te merken dat hun inzet amper opgemerkt wordt. Harold, een toegewijde arbeider in de fabriek, krijgt rond de 2300 euro per maand netto betaald. Hoewel dit op papier een redelijk loon lijkt, is het in werkelijkheid juist genoeg om de eindjes aan elkaar te knopen. Vooral als hij ontdekt dat zijn buurvrouw, die niet werkt door een arbeidsongeschiktheid, maandelijks 2500 euro netto krijgt door uitkeringen en toeslagen. Ja, je leest het goed: 200 euro meer dan Harold, zonder ervoor te hoeven werken.

Stel je voor: elke dag vroeg uit de veren, handschoenen aan en richting de productielijn in de fabriek. De klok beweegt tergend langzaam terwijl je de spullen van de dag inspecteert en verpakt. Zweet parelt op je voorhoofd, maar je weet dat aan het einde van de maand een verdiend salaris wacht. Totdat je met een biertje in je hand hoort dat je buurvrouw, die haar dagen redelijk ontspannen doorbrengt, meer krijgt dan jij. Waar is de eerlijkheid hierin? Heb je ooit je afgevraagd of het misschien tijd is om het systeem van onze verzorgingsstaat aan te passen als het gaat om beloningen?

De vraag die hierbij gesteld moet worden is: waarom ondersteunen we een systeem dat zulke scheefgroei in de hand werkt? Moeten mensen niet naar hun inspanningen beloond worden? Natuurlijk is het begrijpelijk dat alleenstaande ouders met kinderen of gezondheidskwalen geholpen moeten worden, maar als dit betekent dat hardwerkende mensen zoals Harold in een lastig pakket zitten, is er iets mis. Ons socialezekerheidsstelsel als vangnet is geweldig, maar het lijkt de verkeerde mensen op te vangen. En dat terwijl mensen zoals Harold er alles aan doen om hun steentje bij te dragen aan de maatschappij.

Zal dit niet uiteindelijk een negatief effect hebben op de motivatie van mensen zoals Harold om te blijven werken? Waarom zou hij zich 40 uur per week in het zweet werken als hij uiteindelijk meer overhoudt als hij ‘meedoet’ met het systeem? Het is geen gek idee, en toch is het juist daarom dat ons huidige systeem ter discussie moet staan. Het lijkt erop dat degenen die werken gestraft worden en degenen die niet kunnen werken beloond worden. Dit is een samenleving die opkijkt naar systemen als de onze, maar het is niet een model dat toekomstbestendig is.

Het is duidelijk dat er iets moet veranderen. Het gaat om rechtvaardigheid en respect voor degenen die zich dag in dag uit inzetten voor hun gemeenschap. Moet Harold maar blijven buffelen in de hoop dat de zaken veranderen? Of is het tijd voor een verandering waarin eerlijkheid en gelijke kansen meer dan woorden zijn? De keuze ligt bij ons, en de vraag is of we de moed hebben om de juiste stap te zetten en een systeem te ondersteunen dat echt inzet beloont! Wat vind jij, is er een verandering nodig of moet Harold het systeem accepteren als een vaststaand feit in Nederland tegenwoordig?