In onze samenleving raken mensen die zoals Harold hard werken vaak ondergesneeuwd. Dagelijks ploeteren ze zich door een veertigurige werkweek heen, om vervolgens te ontdekken dat hun inzet nauwelijks wordt gewaardeerd. Harold, een toegewijde medewerker in de fabriek, krijgt maandelijks ongeveer 2300 euro netto betaald. Hoewel dit als een redelijk loon klinkt, is het in de praktijk vaak net genoeg om rond te komen. Vooral als hij erachter komt dat zijn buurvrouw, die niet kan werken, maandelijks 2500 euro netto ontvangt dankzij uitkeringen en toeslagen. Ja, je begrijpt het goed: 200 euro meer dan Harold, zonder daar een uur voor te werken.
Stel je voor dat je elke ochtend vroeg opstaat, je werkhandschoenen aantrekt en de productielijn in de fabriek opstart. De tijd lijkt traag voorbij te gaan terwijl je de producten van de dag controleert en inpakt. Het zweet loopt van je gezicht, maar je weet dat je aan het eind van de maand een salaris zult ontvangen dat je hebt verdiend met hard werken. Totdat je op een avond met een biertje hoort dat je buurvrouw, die haar dagen in relatief gemak doorbrengt, meer inkomen heeft dan jij. Waar is de gerechtigheid? Heb je je ooit afgevraagd of de balans in ons zorgsysteem niet op zijn minst moet worden aangepast wat betreft beloningen?
De vraag die dan rijst is: waarom staan we een systeem toe dat zulke ongelijkheden in stand houdt? Zouden mensen niet beloond moeten worden naar de moeite die ze leveren? Natuurlijk is het belangrijk om alleenstaande ouders met kinderen en gezondheidsproblemen te helpen, maar als dat betekent dat hardwerkende mensen als Harold moeite hebben om rond te komen, klopt er iets niet. Ons sociale zekerheidssysteem fungeert als een vangnet, maar het vangt de verkeerde mensen op. Intussen staan mensen als Harold iedere dag met trots op om hun steentje bij te dragen aan de maatschappij.
Heeft dit geen negatieve invloed op de motivatie van mensen zoals Harold om door te blijven werken? Waarom zou hij zich 40 uur per week uitsloven als hij in feite beter af is door ‘het systeem te benutten’? Het is geen vreemde gedachte, en toch moeten we daarom ons huidige systeem in twijfel trekken. Het lijkt wel of we degenen die hun plicht doen straffen en degenen die niets doen belonen. Dit is een samenleving die systemen zoals de onze nodig heeft, maar het is geen model dat duurzaam is.
Dat er iets moet veranderen, staat vast. Het is een kwestie van rechtvaardigheid en respect voor degenen die zich dagelijks voor de gemeenschap inzetten. Moet Harold blijven ploeteren en maar hopen dat zaken veranderen? Of is het tijd voor een verandering waarin eerlijkheid en gelijke kansen centraal staan? De keuze ligt bij ons, de vraag is of we de moed hebben om de juiste richting te kiezen en een systeem te ondersteunen dat daadwerkelijk beloningen waardig is! Wat denk jij, moet er iets veranderen of moet Harold accepteren dat dit nu eenmaal het systeem is in Nederland?
