In onze maatschappij krijgen mensen zoals Harold, die keihard werken, vaak niet de erkenning die ze verdienen. Elke week maakt hij z’n 40 uur en komt dan erachter dat bijna niemand z’n inzet op waarde schat. Harold werkt in een fabriek en ontvangt ongeveer 2300 euro netto per maand. Dat lijkt misschien aardig, maar het is amper genoeg om de rekeningen mee te betalen. Helemaal als hij erachter komt dat z’n buurvrouw, die om medische redenen niet kan werken, iedere maand 2500 euro netto ontvangt door uitkeringen en toeslagen. Ja, je hoort het goed: 200 euro meer dan Harold krijgt, zonder dat ze ervoor hoeft te werken.
Stel je voor dat je elke ochtend vroeg je bed uitkomt, je werkhandschoenen aandoet en de machine op de fabriek aanzet. Langzaam kruipt de tijd voorbij terwijl je de producten controleert en inpakt. Je zweet erop los, maar je weet dat je tegen het eind van de maand je verdiende loon ontvangt. Totdat je op een gezellige avond hoort dat je buurvrouw, die zich niet druk hoeft te maken, meer binnenhaalt dan jij. Waar is de eerlijkheid gebleven? Heb je je ooit afgevraagd of ons sociale vangnet niet wat beter afgestemd kan worden als het gaat om beloningen?
Dus de vraag rijst: waarom blijven we een systeem ondersteunen dat zulke scheve verhoudingen in stand houdt? Zou het niet zo moeten zijn dat mensen beloond worden naar de inspanning die ze leveren? Natuurlijk begrijpen we dat alleenstaande ouders met kids en gezondheidsproblemen ondersteuning nodig hebben, maar het is oneerlijk dat mensen zoals Harold moeten ploeteren om rond te komen. Ons sociale zekerheidssysteem zou een vangnet zijn, maar pakt de verkeerde mensen op. En dat terwijl mensen zoals Harold vol overtuiging iedere dag opstaan om bij te dragen aan de samenleving.
Zou dit niet uiteindelijk het tegenovergestelde effect hebben op de motivatie van mensen zoals Harold om te blijven werken? Waarom zou hij nog 40 uur per week keihard werken als hij er financieel beter van wordt door gebruik te maken van het systeem? Het is niet zo’n gekke gedachte en juist daarom moeten we ons huidige systeem opnieuw bekijken. Het lijkt wel alsof we de mensen die hun best doen straffen en degenen die dat niet doen belonen. Dit is een maatschappelijke structuur die op langere termijn niet houdbaar is.
Er moet dus iets veranderen, dat is wel duidelijk. Het gaat om eerlijkheid en waardering voor iedereen die dag in dag uit z’n best doet voor de gemeenschap. Moet Harold blijven hopen op verandering of is het tijd voor een eerlijker systeem? De keuze ligt bij ons. Durven we die verandering aan te pakken, zodat we eindelijk een eerlijk systeem krijgen dat de inzet van mensen beloont? Wat denk jij, moet er wat veranderen of moet Harold zich erbij neerleggen zoals het nu gaat in Nederland?
