Er was eens een periode waarin de straten er totaal anders uitzagen dan nu. Veel dingen die toen heel normaal waren, zijn nu niet meer te vinden, en daarmee verdween ook een stukje van de nostalgie en eenvoud van die tijd. Van telefooncellen tot aan de Gouden Gids, het verdwijnen van deze iconen zorgt ervoor dat we soms met een beetje weemoed terugdenken aan een tijd waarin geluk, zo lijkt het, makkelijker te vinden was.
De telefooncel: ongestoord bellen
Langs de straten en op de pleinen stonden telefooncellen, die vaak opvielen door hun felle kleuren. Binnenin stond een toestel met draaiknoppen of knoppen waar je een muntje in moest gooien om te kunnen bellen. Voor een paar centen kon je iemand bereiken, zolang je maar genoeg kleingeld had. Het was heel gebruikelijk om even de telefooncel in te stappen om iemand te bellen, en als er al iemand binnen was, dan moest je gewoon even wachten. Er waren geen apps of notificaties die je afleidden, alleen maar een gesprek dat alle aandacht kreeg. Je belletje had daardoor iets speciaals en stond voor een andere manier van communiceren, in een periode waarin men niet constant gejaagd was en er geen digitale wereld was die om aandacht schreeuwde.
Het mobiele postkantoor en PTT Post
PTT Post, de voorganger van PostNL, was een bekende verschijning in elk dorp. In elke buurt vond je een postkantoor waar je terecht kon voor het versturen van brieven, pakketten en belangrijke documenten. Daarnaast reed er door het land een rijdend postkantoor, een speciale bus waarin mensen hun postzaken konden regelen op locatie. Deze dienst bood gemak en had iets menselijks omdat het letterlijk naar je toe kwam. Het verdwijnen van deze kantoren was niet alleen een praktische wijziging maar ook het verdwijnen van een sociale ontmoetingsplek. Destijds stond men nog in de rij voor hun postzaken en kon je even een praatje maken met de medewerker. Het was een blijk van geluk in zijn simpelheid.
De Gouden Gids: je vind alles binnen handbereik
Nog zo’n typisch kenmerk van vroeger was de Gouden Gids. Deze dikke gele boeken boordevol telefoonnummers en adressen van bedrijven en diensten lagen in vrijwel elk huis. Geen internet of Google, maar een papieren boek waarin je pagina voor pagina op zoek ging. Het bladeren door de Gouden Gids had iets rustgevends. Vandaag de dag vinden we alles online, maar de tastbaarheid van de Gouden Gids en de eenvoud waarmee je het kon gebruiken, deden je terugverlangen naar een tijd waarin informatie niet altijd onmiddellijk en overvloedig vrij beschikbaar was.
Free Record Shop: nieuw geluid ontdekken
Bij de Free Record Shop kon je uren rondneuzen tussen rijen vol met cd’s, platen en cassettebandjes. Hier ontdekte je nieuwe muziek, luisterde je naar de nieuwste hits en kon je een album kopen dat je thuis eindeloos kon draaien. Het plezier van een fysiek muziekstuk uitzoeken en met al je aandacht luisteren naar de nummers, zonder direct toegang te hebben tot talloze andere tracks, gaf muziek een andere, speciale waarde.
Sigarettenautomaten en de oude geur
In allerlei buurten zag je vroeger sigarettenautomaten die aan de gevels van cafés en snackbars hingen. Deze automaten maakten deel uit van het straatbeeld en gaven de buurt een levendige, authentieke sfeer. Mensen die sigaretten kochten, maakten vaak een praatje met de café-eigenaar of stonden even stil bij de automaat. Het was een wereld waarin alles een eigen plek had en waarin mensen elkaar nog tegenkwamen en begroetten zonder dat al hun aandacht naar een scherm ging.
Deze verdwenen iconen vertellen het verhaal van een tijd waarin geluk niet afhankelijk was van het nieuwste van het nieuwste op technologisch gebied of snelle toegang tot alles. Het leven was langzamer, minder gehaast en voelde simpeler aan. De straat had een eigen charme, een gevoel van verbondenheid en eenvoud die we soms missen in onze snelle, digitale wereld.
