Herman, inmiddels 87 jaar oud, leeft in een rustig appartement en geniet van een zonnige ochtend terwijl hij de drukte buiten observeert. Ondanks het prachtige weer, voelt hij een diepe droefheid vanwege het gemis van zijn familie.
De vreugdige momenten – zoals geboortes en familiefeestjes – zijn voor Herman veranderd in pijnlijke herinneringen. “Ik krijg nooit meer een uitnodiging voor verjaardagen, zelfs niet van mijn eigen kinderen,” verzucht hij. Dit gevoel van onzichtbaarheid komt vaak voor bij ouderen.
Hij heeft vier kinderen, zeven kleinkinderen, en zelfs een achterkleinkind. Toch voelt hij vaak een grote eenzaamheid, vooral tijdens speciale momenten die vroeger zoveel voor hem betekenden. “We vierden vroeger alles samen, elke verjaardag was een kans om bij elkaar te zijn,” overdenkt hij. Maar nu hoort hij het vaak pas achteraf, als het feest al achter de rug is.
De pijn van buitengesloten worden is zwaar voor Herman, maar het gevoel van onzichtbaarheid des te meer. Hij lacht bitter en zegt, “Ze vinden oude mensen saai, dus word ik niet uitgenodigd.” Veel ouderen ervaren dit, vooral bij feesten waar veel jongeren aanwezig zijn. Hun aanwezigheid wordt vaak als ongewenst gezien.
Klik op volgende om verder te lezen
