De verdwenen kerstboom
Suzana, een moeder die haar zoon Ethan en Jake alleen opvoedt, had heel 2023 gespaard om hen een geweldige kerst te geven. Ze had een prachtige boom gekocht en het zien van hun blije gezichten was haar alles waard. Maar dat veranderde snel toen tot haar schrik…
Op kerstavond stond hun huisbaas, meneer Bryant, aan de deur. Hij zei dat hij over de huur wilde praten, al was er eigenlijk niks mis. Terwijl hij daar stond, hield hij zijn ogen niet van hun schitterende kerstboom af.
“Die boom moet weg,” riep hij dreigend. “Dat is een brandgevaar.”
“Wat bedoel je? Hij is helemaal veilig,” riep ik verontwaardigd.
“De vrachtwagen is er over een uur om hem op te halen,” zei hij kortaf, zonder me tijd te geven om te protesteren.
Zoals hij zei, werd onze kerstboom keurig opgehaald. Mijn jongens huilden van verdriet die avond en deden geen oog dicht. Het gevoel van machteloosheid was overweldigend… tot de volgende dag.
Terwijl ik langs meneer Bryants huis reed, kon ik mijn ogen niet geloven. Onze kerstboom stond daar, versierd met de ornamenten van mijn kinderen, een protserige gouden ster en een bordje met “Merry Christmas from the Bryants!”
De magie van karma
Ik belde Jessie, mijn beste vriendin, meteen op, mijn stem trillend van emotie. “Hij heeft niet alleen een boom gestolen,” zei ik vol ongeloof. “Hij heeft de kerst van mijn kinderen gepikt! Hun eigen versieringen hangen daar zonder schaamte!”
“Die brutale…” mompelde Jessie boos. “Het herinnert me aan die keer dat Jonathan je lunchgeld stal in groep vijf.”
“Toen hebben we zijn kluisje vol met scheerschuim en glitters gestopt,” zei ik lachend. “Dat was er weken later nog niet helemaal uit.”
“Precies. Wat ben je van plan?” vroeg Jessie met een ondeugende glinstering in haar ogen. “Want ik hoor aan je stem dat je iets in gedachten hebt.”
Die nacht, om klokslag middernacht, stonden we in onze zwarte truien op het perfect gemaaide grasveld van meneer Bryant, gewapend met allerlei knutselmateriaal.
“Met deze handschoenen voel ik me net een kat inbreker,” fluisterde Jessie terwijl ze de ornamenten voorzichtig losmaakte. “Al hebben inbrekers vast geen eenhoorndessin.”
Gniffelend plakten we enorme zilveren ducttapelletters op de boom met de tekst: “EIGENDOM VAN SUZANA, ETHAN & JAKE!”
De volgende ochtend zat ik met twee dampende kop koffie in de auto geparkeerd voor meneer Bryants huis. Precies om 8:15 uur ging de deur open. Meneer Bryant kwam naar buiten, zichtbaar geïrriteerd, en zijn gevloek daverde door de straat.
“Gaat alles goed, meneer Bryant?” vroeg mevrouw Adams, zijn buurvrouw, wantrouwend. Ze was op de hoogte van alle buurtroddels en liet zich niet om de tuin leiden.
“Iemand heeft mijn boom…” begon hij te roepen.
“Zijn dat niet de ornamenten van Ethan en Jake?” onderbrak mevrouw Adams. “En waarom staat er dan ‘Eigendom van Suzana, Ethan & Jake’ op?”
Die middag verspreidden beelden van de boom zich snel online, met teksten zoals “Als de Grinch Karma tegenkomt” en “Waarom stelen een slecht idee is!”
Later die dag verscheen meneer Bryant met een ongemakkelijk gezicht weer voor onze deur. Hij had de boom bij zich.
“Hier is jullie kerstboom,” mompelde hij ongemakkelijk, terwijl zijn schoenen glommen van de glitters.
De lach op de gezichten van mijn kinderen toen ik de boom binnenhaalde, was het helemaal waard. Mijn buurvrouw, mevrouw Adams, en andere buren hadden ook nog een extra boom meegebracht, helemaal versierd.
“Geen enkel kind hoort te huilen met Kerst,” zei ze vastberaden.
Ethan en Jake sprongen blij rond terwijl ze de nieuwe ballen aan hun herwonnen versieringen toevoegden. Ons huis vulde zich met warmte en vreugde. Sindsdien hadden we geen problemen meer met meneer Bryant.
