Duurzaamheid en de overstap naar groene energie zijn tegenwoordig hot topics. Maar wat als je simpelweg geen budget hebt om je bij deze ogenschijnlijk elitaire beweging aan te sluiten? Neem Irma, een 59-jarige vrouw die in een huis uit 1930 woont dat dringend renovatie nodig heeft. Haar situatie laat zien hoe de doelen van duurzaamheid vaak niet haalbaar zijn voor de gemiddelde Nederlander.
Irma’s huis is een puinhoop qua isolatie en slurpt energie. Het gasverbruik is torenhoog, en met de huidige tarieven kan ze nauwelijks rondkomen. En nu wil de regering dat we allemaal overstappen naar “groenere” oplossingen zoals de warmtepomp. Maar hoe realistisch is dat voor mensen zoals Irma? Niet iedereen heeft zomaar tienduizenden euro’s op de plank liggen voor energiebesparende upgrades.
Het lijkt alsof de overheid totaal niet in verbinding staat met de werkelijkheid waarin veel mensen zich bevinden. Ze denken dat Irma en vele anderen hun huizen moeten verbouwen voor een toekomst die zij misschien zelf nooit zullen ervaren, gezien hun leeftijd en financiële situatie. Sommige deskundigen zeggen zelfs dat de kosten van verduurzaming hoger kunnen zijn dan de huidige waarde van het huis. Is dat echt de richting die we op willen?
Bovendien moeten we niet vergeten dat het Nederlandse klimaat niet ideaal is voor warmtepompen, vooral in oudere huizen. Irma zou duizenden euro’s moeten steken in zware isolatie, en zelfs dan weet ze niet zeker of het zal werken zonder de juiste professionele begeleiding. Maar op dit moment moet ze het maar zelf uitzoeken.
Irma zit vast in een woning met torenhoge energiekosten, en het huidige beleid biedt weinig uitwegen. De beschikbare subsidies dekken slechts een minimaal deel van de kolossale kosten voor het groen maken van haar huis. Terwijl ze hoopt op beleid dat de situatie betaalbaarder maakt, kijkt ze met angst naar de rekeningen die binnenkomen.
De overheid slaagt er niet in om zich in te leven in de situatie van mensen zoals Irma, wat laat zien dat er gaten zijn in ons sociale systeem. Moeten we deze hoge verduurzamingskosten eigenlijk wel bij individuen als Irma neerleggen? Is het niet tijd om te zoeken naar oplossingen die beter passen bij woningen die moeilijk te verduurzamen zijn?
Is het eerlijk om de lasten van de energietransitie bij gezinnen zoals dat van Irma te leggen? Hoe kunnen we mensen als Irma helpen zonder dat ze zelf op enorme kosten worden gejaagd? Deel je gedachten, want de tijd dringt en de winter staat voor de deur. Hoe zou jij handelen als je in Irma’s schoenen stond?
