Isabel, 32 jaar oud, heeft een uitgesproken mening over vleesconsumptie en hoopt dat anderen haar visie zullen omarmen. Voor haar gaat het niet alleen om persoonlijke keuzes; ze ziet het als een verantwoordelijkheid. Ze zegt resoluut: “Mensen moeten echt inzien dat vlees eten ouderwets is.” Haar besluit om vlees te laten was geen gemakkelijke stap. Ze groeide op in een gezin waar vlees een vanzelfsprekendheid was en at jarenlang zonder nadenken biefstuk en hamburgers. Maar enkele jaren terug begon ze anders te denken.
De beelden van industriële veehouderij, de milieuschade en onmiskenbare waarheid van klimaatverandering raakten haar enorm. “Hoe meer ik me erin verdiepte, hoe sterker mijn gevoel werd dat ik hier niet meer aan mee wilde doen,” legt ze uit. Isabel werd zich steeds bewuster van de impact van haar beslissingen, zowel op de aarde als op de dieren. “Ik kan niet langer doen alsof de wereld die we hebben gecreëerd, niet bestaat,” merkt ze op.
Ze beseft dat ze haar levensstijl moet aanpassen aan de eisen van nu. “We houden vast aan tradities die niet meer passen, alleen uit gemak. Maar die luxe van biefstuk op tafel, weegt niet op tegen de schade die het toebrengt.” Haar besluit was echter niet zonder uitdagingen, vooral in een samenleving waar vlees vaak centraal staat.
“Als ik bij vrienden of familie eet, komt het onderwerp vaak op tafel,” zegt Isabel. “Dan hoor ik opmerkingen als: ‘Een klein beetje vlees kan toch geen kwaad?’ Maar het gaat niet om die ene maaltijd, het gaat om de patronen die we in stand houden,” zegt Isabel. Ze hoopt dat mensen zich bewust worden van de invloed die elke keuze heeft. Elke keer dat iemand vlees kiest, groeit de vraag en daarmee ook de industriële landbouw.
Een Veranderende Wereld
Voor Isabel speelt de ecologische impact een belangrijke rol. “We kunnen niet meer doen alsof de klimaatcrisis niet bestaat. De vleesindustrie veroorzaakt gigantische hoeveelheden CO2-uitstoot. En het kappen van bossen voor veevoer, dat is toch niet houdbaar?” Ze verwijst naar een artikel over de rol van vleesproductie in de ontbossing van de Amazone. “Het is bizar te beseffen dat we bomen neerkappen voor een stuk vlees,” zegt ze ongelovig.
Isabel heeft zelf de schoonheid van het Amazonewoud gezien en vindt het verdrietig om te bedenken dat zo’n natuurwonder wordt opgeofferd voor vleesproductie. “Het idee dat we dat riskeren voor een biefstuk, maakt me misselijk.” Ze vindt dat we nu in een tijd leven waarin we onze gewoontes moeten herzien. Gelukkig ziet Isabel dat er steeds meer goede alternatieven op de markt komen, wat een vleesloos leven steeds makkelijker maakt.
“Vroeger waren vleesvervangers schaars, maar nu vind je ze overal in de supermarkt. Je kunt lekker eten zonder het milieu of dierenwelzijn te belasten,” zegt ze enthousiast. Isabel benadrukt dat het draait om bewustwording en wil anderen aansporen om over hun eetgewoontes na te denken. “Hopelijk beseffen mensen dat verandering mogelijk is en niet zo moeilijk als het lijkt.” Toch voelt Isabel zich soms alsof ze tegen de stroom in zwemt.
“Er zijn zoveel bewijzen dat een plantaardig dieet voordelen heeft, maar vlees blijft toch op menukaarten staan. Mensen denken misschien dat één individu geen verschil maakt, maar dat geloof ik niet. Elke keuze, hoe klein ook, telt mee,” vertelt Isabel met passie. Ze begrijpt dat veranderen moeilijk kan zijn. “Ik snap het, je groeit op met gewoontes die moeilijk te breken zijn.”
Maar we leven niet meer in de tijd van onze grootouders, toen mensen niet nadachten over de gevolgen van hun acties, vindt ze. Isabel wil niemand forceren, maar hoopt dat mensen open staan voor nieuwe manieren van leven. “Niet iedereen hoeft abrupt te stoppen met vlees, maar als we allemaal wat minderen, maken we al verschil.” Isabel wil anderen aanmoedigen na te denken, zonder belerend te zijn. Ze wil laten zien dat vleesloos leven haalbaar en bevrijdend kan zijn.
“Iedere dag voel ik me gezonder, zowel fysiek als mentaal. De gedachte dat ik bijdraag aan een betere wereld geeft me energie. Als ik anderen hiermee kan inspireren, heb ik mijn doel bereikt,” eindigt Isabel met een tevreden lach.
