Hoi, ik ben Karin, 42 jaar, en ik wil iets persoonlijks delen dat me bezighoudt. Recent heb ik een belangrijke beslissing genomen om wat afstand te nemen van mijn vriendenkring. Het was niet dat ik ze niet meer leuk vond of dat er conflicten waren, maar ik besefte dat ze me nooit echt steunden. Telkens wanneer ik iets wilde delen, leek het alsof ze nauwelijks luisterden, laat staan dat ze het wilden begrijpen. Het voelde alsof ik altijd voor hen klaar moest staan, terwijl mijn eigen behoeftes genegeerd werden.
Toen onze vriendschap begon, was het fantastisch, zoals vaak aan het begin. We deelden allerlei momenten: blije tijden, verdriet, successen en tegenslagen. Maar na een tijdje veranderde dat. De balans leek niet meer te kloppen. Als een van mijn vrienden problemen had, stond ik klaar om te luisteren en te helpen. Maar zodra ik zelf iets wilde bespreken, leek niemand echt te horen wat ik zei.
Een tijdje geleden liepen er dingen niet lekker op mijn werk. Ik had gedoe met mijn baas en voelde veel stress. Vol goede moed deelde ik mijn verhaal met mijn vrienden, in de hoop op wat steun. Maar hun reacties stelden teleur: “Ah, dat komt wel goed,” of: “Iedereen heeft wel eens moeilijkheden op het werk.” Vervolgens gingen ze meteen over op hun eigen leven. Het voelde alsof mijn zorgen niet serieus genomen werden.
Het moment waarop ik echt genoeg had, was toen ik iets belangrijks wilde delen. Mijn moeder was ziek en ik maakte me erg veel zorgen. Tijdens een etentje probeerde ik het te bespreken. Terwijl ik bezig was, werd ik ineens onderbroken door een vriendin die enthousiast over haar vakantieplannen vertelde. De rest luisterde aandachtig naar haar, terwijl ik daar zat met een brok in mijn keel.
Het besluit om afstand te nemen
Dit was niet de eerste keer dat zoiets gebeurde, maar op dat moment besefte ik dat er geen verandering zou komen. Hun vriendschap was alleen aanwezig wanneer ik voor hen klaarstond, en toen ik iets nodig had, was er geen plek voor me. Het gevoel dat ik constant gaf zonder iets terug te krijgen, overheerste.
Uiteindelijk besloot ik dat het tijd was om aan mezelf te denken. Het was geen eenvoudige keuze, want de leuke momenten waren dierbaar, maar ik besefte dat vriendschap wederkerigheid moet hebben. Bij ons was dat niet langer het geval. Het had geen zin om energie te steken in mensen die dat niet terug deden.
Ik deed het zonder ruzie of drama. Ik stopte gewoon met contact zoeken. Geen berichten meer, geen uitnodigingen, ik probeerde geen plannen meer te maken. En weet je wat? Ze merkten het nauwelijks. Dat maakte me ervan bewust dat ik de juiste keuze had gemaakt. Als mijn afwezigheid nauwelijks opviel, was ik waarschijnlijk nooit echt belangrijk voor ze geweest.
De leegte die overblijft
Hoewel ik weet dat het de juiste beslissing was, is de leegte die is achtergebleven pijnlijk. Ik mis de leuke gesprekken, de uitstapjes en de herinneringen die we samen creëerden. Maar tegelijkertijd voel ik rust. Ik hoef niet langer te strijden voor aandacht of erkenning. Nu heb ik de ruimte om me te richten op mensen die wel echt om me geven.
Het belang van grenzen stellen
Wat ik hieruit heb geleerd, is hoe belangrijk het is om grenzen te stellen in relaties. Jarenlang dacht ik dat het aan mij was om vriendschappen koste wat kost te behouden, ongeacht mijn gevoelens. Maar dat is niet juist. Een gezonde vriendschap heeft balans nodig tussen geven en nemen. Als die balans ontbreekt, is het oké om voor jezelf te kiezen.
Nu ben ik bezig met het ontmoeten van nieuwe mensen en het opbouwen van vriendschappen die echt wederkerig zijn. Dat is soms spannend en eenzaam, maar ik weet dat het op de lange termijn beter voor me zal zijn.
Herken je dit? Ik deel mijn verhaal omdat ik denk dat er meer mensen zijn die hier mee kampen. Heb jij ooit het gevoel gehad dat je vrienden niet echt om je gaven? Hoe ben je daar mee omgegaan? Is het fout om mensen uit je leven te verwijderen, of is dat soms nodig voor zelfbescherming?
Ik ben benieuwd naar jullie ervaringen en gedachten. Misschien helpt jullie perspectief me om vrede te vinden met mijn keuze – en om te leren hoe ik in de toekomst sterkere en gezondere vriendschappen kan opbouwen. Je reactie wordt zeer gewaardeerd.
