Vondst in het woud
Een aantal jaren geleden was fotograaf Sid Saunders aan het wandelen in het Engelse woud, toen hij bijna viel. Hij was net van het pad afgeweken om een plas te ontwijken. Wat hij eerst voor een grote steen aanzag, bleek bij nader onderzoek iets héél anders te zijn. Het betrof een klein, met mos bedekt grafsteentje, bijna onzichtbaar onder de bladeren.
Omdat de oude grafsteen vuil en verweerd was, besloot Saunders deze op te knappen. Zo kon hij uitvinden wie er meer dan 130 jaar geleden begraven was. “De dag erop ben ik teruggegaan om de steen schoon te maken en ook de omgeving,” vertelde Saunders aan The Dodo.
Zodra het vuil en mos waren verwijderd, werd duidelijk dat dit geen gewone grafsteen was; het ging om een steentje dat gewijd was aan het huisdier van iemand, een konijn dat in 1882 stierf. Op de grafsteen stond geschreven: “Ter herinnering aan de kleine Duchie,” met daarnaast een gegraveerd beeldje van een konijn. “Geboren augustus 1869. Overleden december 1882.”
Saunders had eerst gedacht dat het een graf van een hond kon zijn — maar het was overduidelijk voor een veel kleiner dier. “Ik was met stomheid geslagen!” zei Saunders. “Toen ik het schoonmaakte, zag ik de kleine gravure van een konijn en besefte ik dat het een konijn van het Nederlandse ras moest zijn geweest.”
Duchie: Een dierbaar konijn
Met goede zorg kunnen huisdierkonijnen vaak tien jaar of langer leven. Het is mooi dat Duchie dertien jaar oud werd, een respectabele leeftijd voor een konijn. Zijn eigenaars hebben een speciale grafsteen voor hem laten maken toen hij stierf. Huisdieren worden vaak als familie gezien, en Duchie heeft duidelijk veel liefde en zorg gekregen om zo oud te worden, benadrukte Saunders.
De plek waar Duchie rust, maakte vroeger deel uit van een particulier landgoed uit de 19e eeuw, volgens Saunders. Het konijn was dus waarschijnlijk van de bewoners van dat landgoed. Nu heet het gebied Marline Wood, een plek met wandelroutes waar mensen graag de natuur opzoeken en fotograferen.
Hoewel er veel onduidelijk blijft over het gezin van dit konijn, is één ding zeker: ze hielden enorm veel van hun kleine huisdier. Dankzij de zorg van de familie en de herontdekking van het graf door Saunders kunnen dierenliefhebbers nu, meer dan 130 jaar na zijn dood, Duchie alsnog eerbetonen.
