Manon is klaar met vrij rondlopende katten
In veel straten is het de normaalste zaak: katten die op eigen houtje naar buiten gaan. Voor Manon (47) uit een rustige buitenwijk van Amsterdam is dat nu juist het probleem. Zij vindt dat katten, net als honden, niet los horen te lopen. “Waarom zouden voor katten andere regels gelden?” zegt ze resoluut. “Als je de risico’s meeneemt, is een lijntje echt niet zo’n gek idee.”
Wat er dagelijks in de straat gebeurt
Manon ziet het vrijwel elke dag: katten die zonder aarzelen tuinen inwandelen, de weg oversteken of in de speeltuin terechtkomen. “Het lijkt misschien onschuldig, maar dat is het lang niet altijd,” legt ze uit. “Een kat schiet zo achter iets aan, kijkt niet naar verkeer en zit zó in een gevaarlijke situatie.” Dat romantische beeld van de ‘eigenzinnige kat’ vindt ze leuk klinken, maar ook behoorlijk risicovol.
Gek op katten, maar met zorgen
Ironisch genoeg is Manon zelf dol op katten. Ze woont al ruim tien jaar samen met Sacha en Timo. Vroeger mochten die heerlijk buiten struinen. “Ik vond het prachtig om ze zo blij te zien,” vertelt ze. “Tot ik een paar keer dacht: dit gaat een keer mis.” Auto’s die net op tijd remden, een bijna-aanvaring met een grotere hond — het stapelde zich op.
Het kantelmoment: bijna mis
De ommekeer kwam toen Timo het op de oprit van de buren benauwd kreeg. “Een hond dook op hem af. Hij kon nog net wegkomen en mijn hart sloeg een slag over,” herinnert Manon zich. “Daarna was het voor mij duidelijk.” Vanaf dat moment mochten de katten alleen nog naar buiten met tuigje en lijn. In het begin leverde dat vooral verbaasde blikken op. “De buren dachten volgens mij dat ik was doorgeslagen,” lacht ze. “Maar ik ben er nooit op teruggekomen.”
Veiligheid boven alles: verkeer, dieren en ook mensen
Manon kan de risico’s zo noemen: voorbijrazend verkeer, dominante of jagende dieren, en helaas ook mensen die niet diervriendelijk zijn. “Je ziet katten zó de straat over sprinten. Het is wachten tot het misgaat,” zegt ze. “Je laat je hond toch ook niet los langs een drukke weg? Waarom zouden we dat bij katten wel normaal vinden?” Voor haar draait het niet om betuttelen, maar om je verantwoordelijkheid nemen.
Reacties lopen uiteen
Niet iedereen juicht kattentuigjes toe. Manon herinnert zich discussies met vrienden en familie. “De helft vond het overdreven, de andere helft snapte het meteen. Ik hoorde vaak: ‘Katten hebben vrijheid nodig!’ Daar ben ik het mee eens — maar vrijheid kun je ook veilig organiseren.” Een afgesloten tuin, een kattenren of aan de lijn in een rustige straat: volgens haar zijn er genoeg manieren waarbij je er gewoon bij blijft.
Het tuigje aanleren
Sacha en Timo waren niet direct dol op hun nieuwe uitrusting. “De eerste dag keken ze me aan alsof ik een slechte grap maakte,” grinnikt Manon. “Maar na een paar korte oefenrondjes ging het prima. Nu racen ze door de tuin terwijl ik de lijn vasthoud.” Het grootste verschil? Ze raken hun energie kwijt en kunnen hun nieuwsgierigheid volgen, zonder zichzelf of anderen in gevaar te brengen. “En ik ben erbij, dus ik heb overzicht.”
Van opvallend naar steeds gewoner
Volgens Manon verandert de blik van mensen langzaam. “Je wordt soms nog nagekeken, maar steeds vaker krijg ik vragen: ‘Welk tuigje heb je? Hoe heb je dat aangeleerd?’ Er zijn meer baasjes die bewust kiezen voor gecontroleerd buiten zijn,” zegt ze. “Dat snap ik heel goed. Het verkeer wordt drukker en er ligt meer rommel en gif op straat. Dat kun je niet negeren.”
Katten varen wel bij een begrensd gebied
Manon gelooft dat een afgebakende omgeving beter bij katten past dan veel mensen denken. “Ze hebben baat bij routine, overzicht en voorspelbaarheid. Dat hoeft echt niet samen te gaan met eindeloos zwerven.” Ze wijst op risico’s zoals rattenvergif of ruzie met andere dieren. “Als je de omgeving slim inricht en goed voor je dier zorgt, lever je niet in op levenskwaliteit. Vrijheid betekent niet per se loslopen.”
Het draait om meer dan veiligheid
Voor haar gaat het gesprek over aanlijnen ook over grotere thema’s: dierenwelzijn, verantwoordelijkheid van eigenaren en de impact van huisdieren op de buurt. “Je voorkomt ongelukken, je beperkt overlast en je doet wat hoort. Daar wordt iedereen beter van.” Manons conclusie is helder: “Ik wil mijn katten hun natuur laten volgen, maar dan zó dat ze oud, gezond en zorgeloos kunnen worden. Daar mag je als eigenaar best even bij stilstaan.”
