Margreet is al jarenlang de motor achter de buurtfeesten en activiteiten in haar wijk. Met enthousiasme organiseert ze barbecues, spelletjesmiddagen, en winterse borrels. Haar doel is duidelijk: mensen samenbrengen in een maatschappij waar iedereen steeds meer langs elkaar leeft. Maar ondanks haar inspanningen en de grote opkomst, blijft één ding haar dwarszitten: haar buurman en zijn gezin doen nooit mee. “Hoeveel moeite is het om even te komen en een drankje te drinken?” vraagt Margreet zich af.
Betekenis van buurtverbinding
Margreet gelooft dat buurtfeesten meer zijn dan alleen gezelligheid. “In een tijd waarin iedereen naar hun scherm zit te kijken en alles snel gaat, is het belangrijk om echt contact te maken met elkaar,” zegt ze. Ze heeft gezien dat een eenvoudige barbecue nieuwe vriendschappen kan creëren en dat mensen die elkaar nauwelijks kenden, ineens samen om de tafel zaten te lachen. “Het gaat om verbinding, om het idee dat je samenleeft,” verduidelijkt ze. Voor haar zijn deze evenementen cruciaal om een gemeenschapsgevoel te stimuleren.
Druk in de weer met organiseren
Buurtfeesten organiseren vraagt heel wat werk. Margreet besteedt veel tijd aan het plannen van activiteiten, het maken van boodschappenlijstjes, en het regelen van tafels, stoelen en versiering. “Ik doe dit omdat ik het belangrijk vind,” legt ze uit. Ze ontvangt vaak complimenten van buren die blij zijn dat iemand de moeite neemt om iets leuks te organiseren. Toch voelt ze dat haar inspanningen getemperd worden door de buurman die pertinent niet meedoet.
De buurman die altijd afwezig is
De betreffende buurman woont al jaren in de straat, met zijn vrouw en twee kinderen. Maar ongeacht welk evenement Margreet organiseert, hun stoep blijft leeg. “Ze zeggen nooit af, maar komen ook nooit opdagen,” zegt Margreet. Ze vindt het moeilijk te begrijpen waarom iemand zo afstandelijk kan zijn. “Zelfs een klein gebaar, zoals een drankje komen doen, zou al veel betekenen,” legt ze uit. “Het lijkt alsof ze ervoor kiezen om zich af te sluiten, en dat is frustrerend.”
Margreets frustratie
Margreet merkt dat haar frustratie over de situatie steeds groter wordt. “We werken met een groep aan iets moois voor de buurt, en dan is er een gezin dat niet wil meedoen,” zegt ze fel. Ze vindt het respectloos naar de tijd en moeite die zij en anderen steken in het organiseren. “Hoeveel moeite is het om even langs te komen? Ze profiteren toch ook van de gezelligheid in de buurt?” vraagt ze zich af.
Waarom niet even meedoen?
Voor Margreet draait het niet om verplichting, maar om wederzijds respect. “Het gaat niet alleen om het feestje, maar om het idee dat we iets samen doen,” vertelt ze. Ze vindt het jammer dat sommige mensen niet zien hoeveel impact het kan hebben om er even te zijn. “Het gaat om laten zien dat je onderdeel bent van de buurt, dat je waarde hecht aan je omgeving en je buren,” legt ze uit. Voor haar is het onbegrijpelijk dat iemand dit niet belangrijk vindt.
Wat denk jij?
Wat vind jij hiervan? Heeft Margreet gelijk dat iedereen af en toe in de buurt zijn gezicht moet laten zien, of moet iedereen zelf kunnen bepalen of ze meedoen? Is het belangrijk om deel te nemen aan buurtactiviteiten, of is het prima om in je eigen wereldje te blijven? Deel je mening en laten we samen eens nadenken over hoe ver verbinding moet gaan in een samenleving waarin individualisme steeds meer de norm wordt. Want één ding is zeker: voor Margreet voelt het alsof er iets ontbreekt in haar buurt zolang niet iedereen meedoet.
