Margreet is al jaren een bron van energie als het gaat om het organiseren van buurtfeesten en straatactiviteiten bij haar in de wijk. Met veel enthousiasme organiseert ze alles van barbecues tot gezellige spelletjesmiddagen en winterborrels. Haar doel is duidelijk: het creëren van een band in een maatschappij waar mensen steeds meer langs elkaar heen leven. Maar ondanks de goede opkomst en haar inspanningen is er één ding waar ze telkens tegenaan loopt: haar buurman en zijn gezin doen nooit mee. “Hoeveel moeite kost het nou om even te komen buurten en een drankje te doen?” vraagt Margreet zich af.
Waarom buurtbinding zo belangrijk is
Margreet gelooft dat buurtfeesten veel meer zijn dan alleen samen plezier hebben. “In een tijd waarin iedereen vooral met zijn scherm bezig is en altijd haast heeft, is het belangrijk dat we elkaar echt leren kennen,” zegt ze. Ze heeft gezien hoe iets simpels als een barbecue kan leiden tot nieuwe vriendschappen, en hoe mensen die elkaar nooit aanspraken nu samen gezellig aan tafel zitten. “Het gaat om het verbinden, om dat gevoel dat je niet alleen woont maar samenleeft,” legt ze uit. Voor haar vormen deze activiteiten de basis voor een sterk gemeenschapsgevoel.
Non-stop in de weer met organiseren
Buurtfeesten organiseren is niet bepaald een kleinigheid. Margreet steekt vele uren in het plannen van de activiteiten, het maken van boodschappenlijstjes en het regelen van tafels, stoelen en versieringen. “Ik doe dit omdat ik het gewoon belangrijk vind,” zegt ze. Ze krijgt vaak complimentjes van buurtbewoners die blij zijn dat iemand zo’n leuk initiatief neemt. Toch voelt ze dat één buurman die altijd verstek laat gaan een schaduw over haar inspanningen werpt.
De niet-deelnemende buurman
Deze buurman woont al tijden in dezelfde straat met zijn vrouw en twee kinderen. Maar het maakt niet uit wat Margreet organiseert, hun stoep blijft leeg. “Ze zeggen nooit vooraf dat ze niet komen, maar komen ook nooit opdagen,” vertelt Margreet. Ze snapt niet waarom ze zo afstandelijk blijven. “Zelfs als je maar heel even langskomt, zou dat al zoveel schelen,” legt ze uit. “Het lijkt wel alsof ze er bewust voor kiezen om zich af te zonderen, en dat is enorm frustrerend.”
Margreet’s frustratie groeit
Margreet merkt dat ze steeds geïrriteerder raakt door de situatie. “We doen allemaal zo ons best om iets leuks te maken voor de buurt, en dan is er zo’n gezin dat gewoon niet wil meedoen,” zegt ze vol onbegrip. Ze vindt het respectloos naar iedereen die zijn tijd en energie steekt in de organisatie. “Hoe moeilijk is het nou om even langs te komen? Ze genieten toch ook van de sfeer en gezelligheid in de buurt?” vraagt ze zich af.
Waarom niet gewoon even langskomen?
Voor Margreet draait het allemaal om wederzijds respect. “Het gaat niet alleen om het feestje zelf, maar om het idee dat we samen iets doen,” zegt ze. Ze betreurt het dat sommige mensen niet beseffen hoeveel het betekent om even je gezicht te laten zien. “Het gaat om laten zien dat je deel uitmaakt van de buurt, dat je om je omgeving en buren geeft,” legt ze verder uit. Ze vindt het onbegrijpelijk dat iemand dat niet belangrijk lijkt te vinden.
Wat vind jij hiervan?
Wat denk jij hierover? Heeft Margreet gelijk als ze vindt dat iedereen af en toe zijn gezicht moet laten zien in de buurt, of mag iedereen zelf kiezen of ze willen meedoen? Is deelnemen aan buurtactiviteiten belangrijk, of is het oké om gewoon lekker in je eigen wereld te blijven? Deel je gedachten en laten we samen nadenken over hoe ver we moeten gaan met verbinding in een wereld die steeds individualistischer wordt. Eén ding is duidelijk voor Margreet: zolang niet iedereen meedoet, voelt het alsof er iets mist in haar buurt.
