Marleen (58): Waarom ik geen fooi geef in restaurants en denk dat ze genoeg verdienen

Marleens Gedachten over Fooien

Marleen, die 58 jaar is, heeft een duidelijke mening over het geven van fooien in restaurants en cafés. Ze deelt graag haar standpunt en vindt dat in de huidige tijd het geven van een fooi in Nederland niet langer noodzakelijk is.

“Als ik ga eten in een restaurant of wat drink op een terras, geef ik nooit fooi,” zegt ze vrolijk. “Ze verdienen volgens mij al genoeg.” Haar opvattingen leiden vaak tot gesprekken in haar vriendenkring. Voor anderen is een fooi een manier om waardering uit te drukken voor de service die ze krijgen.

Marleen legt uit dat haar beslissing eenvoudig te verklaren is. “Ik betaal voor mijn eten en de service die daarbij komt kijken, dat is wat ik verwacht. Waarom zou er dan nog een extra bijdrage nodig zijn voor iets dat al inbegrepen zou moeten zijn?” voegt ze eraan toe.

Ze voelt niet dat ze iets tekortdoet. “In Nederland hebben we een minimumloon dat redelijk is. Het is de verantwoordelijkheid van de werkgevers om hun personeel eerlijk te betalen,” zegt zij vastberaden.

Marleen benadrukt dat haar keuze niets te maken heeft met zuinigheid; het is eerder een bewust standpunt dat anderen ook kan laten nadenken. Ze roept mensen op om eens kritisch te kijken naar de gewoonte van fooi geven en te bedenken of deze nog wel relevant is in de huidige tijd.

Fooien: Veranderd of Overbodig?

Volgens Marleen passen de huidige prijzen in eetgelegenheden niet bij de verwachte fooi. “Bijna twintig euro voor een gerecht – zou dat niet genoeg moeten zijn om het personeel fatsoenlijk te betalen?” vraagt ze zich af.

Ze merkt op dat fooien vaak blijven hangen in tradities. “In landen zoals de Verenigde Staten is het echt noodzakelijk omdat veel werknemers van hun fooien leven. Maar in Nederland is dat totaal anders. Hier krijgen werknemers een redelijk salaris,” zegt ze.

Sommige van haar vrienden vragen Marleen waarom ze zich hier zo aan vasthoudt. Tijdens etentjes komt het onderwerp vaak ter sprake, en hoewel ze de meningen van anderen waardeert, blijft ze bij haar eigen gedachten.

“Voor sommige mensen kan het vreemd lijken, en dat snap ik wel. Mensen willen graag hun dankbaarheid uiten. Maar ik vraag me af of dat een echte noodzaak is of gewoon een traditie,” deelt Marleen.

Ze denkt dat de verwachtingen rond fooien niet altijd overeenkomen met de werkelijkheid. Ze ziet voorbeelden van vrienden die automatisch fooi geven, zonder echt na te denken waarom.

Marleen vindt dat je je niet door sociale druk moet laten leiden. Doe wat voor jou goed voelt, ongeacht wat anderen doen of denken. “Het gaat er tegenwoordig om verstandig met je geld om te gaan. Ik geef liever bewust uit dan dat ik bijdraag aan een verouderde gewoonte.”

Volgens Marleen realiseren mensen zich niet altijd hoe het zit met de betaling van horecapersoneel. “Veel mensen denken dat horecapersoneel slecht wordt betaald, maar dat is vaak niet het geval. De situatie in Nederland is beter geworden dankzij het minimumloon,” legt ze uit.

Zij ziet het als een principekwestie. Ook al kunnen mensen zich goed voelen door een fooi te geven, vindt Marleen dat het in Nederland niet meer nodig is.

“Ik wil mensen aansporen om na te denken over de gewoontes die we hebben. Als we geloven in eerlijk loon voor eerlijk werk, dan zou dat niet op de schouders van consumenten moeten rusten.”

Steeds weer benadrukt ze dat het aan werkgevers is om hun werknemers goed te betalen en dat klanten niet extra hoeven bij te dragen voor iets wat tot de verantwoordelijkheden van de werkgevers behoort.

Zelfs al krijgt ze vaak vragen en soms kritiek op haar visie, blijft Marleen trouw aan haar mening. Ze vindt dat iedereen vrij moet zijn om te beslissen of hij of zij een fooi geeft, zonder zich verplicht te voelen. “Ik sta achter mijn keuze. En als dit het gesprek over fooien op gang brengt, is dat alleen maar positief.”