Martijn, 32, heeft al vier jaar iets met Joanne. Hij is dol op haar, maar hij is er klaar mee. Niet door vreemdgaan, ruzie of geldzorgen. Nee, het draait om tofu.
Altijd futloos, altijd bleekjes
Joanne eet vegetarisch. Al sinds hun allereerste date. Geen vlees, geen vis, geen kip—niets wat ooit adem heeft gehaald.
In het begin vond Martijn dat juist wel iets hebben: iemand met overtuigingen. Maar inmiddels ligt ze elke paar maanden ziek op de bank, onder een plaid met een thermometer binnen handbereik.
Ze oogt flets, is moe, en haar afweer lijkt van papier. “Soms is het net alsof ik samenwoon met een multivitamine op pootjes die alleen nog Netflix kent,” sneert Martijn.
Vlees is niet het kwaad
Volgens Martijn gaat het mis door haar eetpatroon. “Je lijf heeft gewoon dierlijk spul nodig—voor je weerstand, energie, huid, alles.”
Hij heeft haar vaak gevraagd om weer voorzichtig iets van vlees te proberen. “Begin met kip. Of alleen wat bouillon.” Maar Joanne weigert.
“Dan zegt ze: ‘Ik ben geen kist voor kadavers.’ Ondertussen moet ze bij het traplopen bijna afhaken.”
Weg gezelligheid, hallo spanning
Voor hem is het niet alleen een gezondheidsding, maar ook sociaal gedoe. “Elke barbecue met vrienden eindigt in gezeur en morele preken.”
Hij prikt een stokje saté weg, zij zit met een bak kikkererwten en commentaar. “Zodra er vlees op tafel staat, is de sfeer weg.”
Samen koken is ook al verleden tijd. “Ik wil stoof maken; zij komt aanzetten met tempeh en een frons.”
Een verkering met tofu
Volgens hem gaat het steeds vaker over wat er allemaal níet mag. “Het voelt alsof ik samen ben met haar eetregels, niet met haar.”
Hij zegt dat hij zich al jaren schikt. Geen vlees aanraken in haar keuken. Geen biefstuk als zij erbij zit. Geen grapjes over varkens.
Maar andersom? Geen enkele speelruimte. “Zelfs bij bloedarmoede bleef ze stug. ‘Dan slik ik liever pillen dan vlees,’ zei ze.”
Kiezen tussen liefde en frikandel?
Hij is nog steeds gek op haar, maar de ergernis groeit. Hij mist vlees, maar vooral: wederzijds respect.
“Liefde is geven én nemen. Zij bant het vlees en schuift mij een schuldgevoel toe. Zo werkt een relatie niet.”
Hij overweegt serieus om het uit te maken. “Ik wil geen partner die ziek wordt van haar principes. Ik wil iemand die ook aan ons denkt.”
Zijn frustratie druipt ervan af. “Als ik moet kiezen tussen haar of een frikandel mét gezelligheid? Dan is de keuze snel gemaakt.”
Wat vind jij?
Is Martijn kortzichtig en intolerant, of houdt hij zijn vriendin een harde spiegel voor? Moet liefde grenzen hebben als gezondheid en plezier meespelen? Laat weten wat jij ervan vindt.
