De Irritaties en Mogelijke Uitwegen
Martijn snapt dat het een openbare parkeerplek is, maar hij had wel verwacht dat zijn investering iets zou betekenen. Hij heeft bewust gekozen voor een elektrische wagen om zowel iets voor het milieu te doen als op brandstofkosten te besparen. Dat besluit raakt echter zijn nut kwijt als hij niet kan opladen. “Het voelt als een eindeloze strijd,” zegt hij met een zucht.
De aanleg van de kabelgoot was prijzig en het verkrijgen van de noodzakelijke vergunningen nam aardig wat tijd en energie in beslag. “Ik dacht dat ik alles netjes had geregeld en dat het wel zou lukken. Maar dat blijkt tegen te vallen,” legt hij uit. Alhoewel zijn buren op de hoogte zijn van zijn kabelgoot, doen ze er niets mee.
Martijn heeft geprobeerd met zijn buren te praten, maar veel resultaat heeft dat nog niet opgeleverd. “Ik heb hen vriendelijk gevraagd om de plek voor mijn huis vrij te houden, maar het wil maar niet lukken. Technisch gezien hebben ze ook gewoon het recht daar te parkeren aangezien het een openbare ruimte is.”
Deze juridische kant van het verhaal maakt het voor Martijn nog ingewikkelder. Hoewel hij begrijpt dat hij geen exclusief gebruiksrecht op de parkeerplaats heeft, voelt hij dat zijn investering zinloos is als hij er zelf geen gebruik van kan maken. “Ik kan moeilijk verlangen dat ze ergens anders gaan parkeren, maar telkens als ik mijn plek niet vrij vind, voelt het respectloos.”
Een buurman, die liever anoniem blijft, geeft toe dat ook zij de situatie lastig vinden. “Ik snap dat Martijn zijn auto moet opladen, maar het blijft een publieke plek. Ik heb zelf ook geen vaste plek, dus waarom zou hij die wel krijgen?”
Martijn overweegt juridisch advies in te winnen, maar weet dat dat een lastig traject kan zijn. “Ik heb de gemeente gebeld om te vragen of een vaste laadplek een optie is, of iets vergelijkbaars. Maar dat blijkt erg moeizaam.”
Hij voelt dat er een groter gesprek nodig is over de infrastructuur voor elektrische auto’s. “Steeds meer mensen stappen over op elektrisch rijden, maar er zijn nog te weinig duidelijke regels over wie waar kan parkeren.” Voor Martijn is er nog geen duidelijke oplossing in zicht. “Het lijkt een klein probleem, maar voor mij is het een grote ergernis. Waarom kunnen mensen niet iets meer rekening houden met anderen?” vraagt hij zich hardop af.
Voor nu lijkt het erop dat hij zal moeten wachten op een oplossing, hoe klein de hoop op verandering op korte termijn ook is. “Het lijkt wel of niemand nog oog heeft voor anderen. Zolang dat niet verandert, zal ik in deze frustratie blijven zitten,” besluit Martijn.
