Ouders zijn vaak de personen aan wie we het meest gehecht zijn. Ze brengen ons op de wereld, verzorgen ons, ondersteunen ons in onze ambities en bieden zowel morele als financiële steun terwijl we opgroeien. Ze zouden alles voor hun kinderen doen, maar er komt een moment in het leven dat je zelfstandig wordt en je eigen pad inslaat. Toch blijven ze altijd in de buurt om ons te helpen, maar hoever reikt hun verplichting om te helpen? Dit is precies de vraag die de dochter in dit verhaal niet kon beantwoorden en daarom vroeg ze advies van internetgebruikers.
In een familierechtzaak deelde een dochter het dilemma dat haar dwarszat. “Ik weet niet of ik iets vreselijks vraag,” begon ze haar relaas, “maar als dat zo is, zeg het dan maar gewoon. Laat me het uitleggen. Ik kom uit een middenklasse gezin. We hadden altijd alles wat we wilden en kwamen niets tekort. Mettertijd, deels door geluk en deels door hard werken, werden mijn ouders behoorlijk rijk. Ze verdienen enorme bedragen per jaar, bezitten twee huizen – één om te wonen en één om te verhuren – en blijven goede investeringen doen,” vertelde ze.
Ondanks het succes van haar ouders woont ze niet meer bij hen. Ze heeft een eigen baan, een huis, een gezin en kinderen, maar haar financiële situatie is niet geweldig. Zij en haar man werken beide fulltime, maar kunnen hun banen niet opgeven door de hypotheek en andere kosten. Het geld is altijd krap, niet omdat ze in armoede leven, maar omdat ze veel moeten uitgeven aan hun kinderen. Ze zegt: “Ons grootste probleem is dat we niks opzij kunnen leggen voor later. We geven alles uit, vooral aan de kinderen. Velen kennen dit gevoel helaas maar al te goed.”
Het lastige dilemma van financiële hulp van ouders
“Dit is het punt waarop het ongemakkelijk wordt,” gaf ze toe. “Is het raar dat ik erover denk of vraag of mijn ouders ons kunnen helpen? Ik zie dat anderen van mijn leeftijd moeiteloos om financiële hulp vragen en krijgen, en het verbaast me dat mijn ouders, die van onze situatie weten, nooit zelf hebben aangeboden om te helpen. Ik realiseer me dat ik niets kan eisen en dat ze me in het verleden al hebben geholpen, maar het maakt me verdrietig. We hebben het lastig en ze hebben genoeg om ons makkelijk te kunnen ondersteunen. Ik zou mijn kinderen altijd willen helpen, maar is het verkeerd om er zo over te denken?”
Veel lezers die haar verhaal hoorden, gaven kritiek op de ouders van deze vrouw. Velen verklaarden dat als ze in een vergelijkbare financiële positie waren, ze hun dochter zonder aarzeling zouden bijstaan. Het geld zou tenslotte geen last zijn en makkelijk beschikbaar zijn om hun dochter wat financiële ruimte te geven. Dus waarom zouden ze niet zelf aanbieden om te helpen, in plaats van te wachten op een expliciete vraag?
Veel gebruikers adviseerden haar dan ook: “Als je ouders je niet uit eigen beweging helpen, vraag er dan om. Ze kunnen niet zomaar de andere kant op kijken.” Ook vertelden anderen dat ze soortgelijke situaties hadden meegemaakt, wat aanvankelijk moeilijk te begrijpen was.
Wat vind jij dat deze ouders zouden moeten doen? Is het redelijk om financiële steun van je ouders te vragen als je volwassen bent? Deel je gedachtes en ervaringen in de reacties.
