Moeder vertelt: we werden uit restaurant gezet door schreeuwende kinderen

Uit eten in luxe restaurants: “Mijn man Pieter-Paul en ik vinden het geweldig om samen te dineren. We kiezen vaak voor plekken uit de Michelin-gids, dan weet je dat het de moeite waard is,” vertelt Rozemarijn. “Onze meisjes van 3 en 5 blijven veilig thuis onder de zorg van de oppas. Ze hebben geen zin in een uitgebreid diner van zeven gangen met bijpassende wijn, dus daar genieten wij samen van. Bovendien vinden we het fijn om wat tijd voor onszelf te hebben. Terwijl de kinderen en de oppas smullen van een pizza, genieten wij van een sterrenmaal. Iedereen blij en tevreden.”

Complimentjes zijn heerlijk

Ondanks dat de kinderen genieten van een avondje met de oppas, vragen ze steeds vaker of ze ook mee mogen uit eten. “Op hun leeftijd in een sterrenrestaurant zie ik nog niet gebeuren, maar we nemen ze wel vaak mee voor een lunch. Pieter-Paul en ik kiezen dan elk twee gerechtjes en de kinderen krijgen ook wat. Ze zijn meestal keurig. Laatst kregen we zelfs complimenten van mensen aan een naburige tafel omdat de kinderen zo goed en gezellig meededen.”

Fristi en kleurplaten

Het gaat echter niet altijd zonder problemen. “Onze oudste werd laatst behoorlijk chagrijnig toen we in een eetcafĂ© aankwamen. Ze vond niets leuk en riep dat ze het ‘een stom restaurant’ vond. Pieter-Paul en ik wilden het liefst verdwijnen, maar de serveerster loste het geweldig op met een Fristi en een kleurplaat. Daardoor werd ze rustig en konden we van ons eten genieten. Uiteindelijk was er nauwelijks iemand die echt hinder ondervond.”

Vervelende blikken

Laatst ging het echter weer mis, dit keer in een klein bistro. “Met speelgoed en iPads kwamen we binnen. Toen we de kinderen installeerden, merkten we al onvriendelijke blikken van de andere gasten. ‘Waarom kijkt die mevrouw zo boos?’, vroeg onze oudste luid genoeg, terwijl een vrouw ons streng aankeek. Ik negeerde haar vraag, glimlachte vriendelijk naar de vrouw, die vervolgens haar hoofd afwendde en begon te fluisteren met haar tafelgenoot. Wat een zure blik, dacht ik nog bij mezelf.”

Lees verder op de volgende pagina