Er was een tijd, niet zo heel lang geleden, waarin het straatbeeld in Nederland en de dagelijkse leefstijl vol zat met dingen en gebruiken die nu nostalgisch aanvoelen. Denk aan de strippenkaart, het Railrunner-kinderticket, en roken in de bioscoop – het zijn stukjes van vroeger die een eenvoud en rust uitstraalden, toen de constante digitale druk en haast van nu nog niet bestonden.
De strippenkaart: een klein kostbaar ding in je zak
Voor velen brengt de strippenkaart warme herinneringen aan het oude openbaar vervoer. In plaats van de OV-chipkaart die je nu moet opladen, had je de strippenkaart, een simpel rechthoekig papiertje met veertig blauwe vakjes, die je kon gebruiken voor je reizen. Elke tocht begon met het stempelen van een of meerdere strippen, afhankelijk van hoe ver je ging. De geur van net afgestempelde strippen en het zachte geluid van de stempelautomaat waren vertrouwde rituelen voor trein- en busgangers. Het was simpel en helder: je zag meteen hoeveel ritten er nog over waren, en er was altijd een gevoel van avontuur, wetende dat je met wat strippen zomaar ergens naartoe kon gaan.
De Railrunner: een kinderticket vol avonturen
De Railrunner-kaart was een speciaal aanbod voor kinderen en werd vaak gezien als een “gevonden schat.” Met een paar gulden kregen de kleintjes de kans om door het hele land te reizen, en de kleurrijke kaartjes brachten een glimlach op ieders gezicht. Voor kinderen was het een bijzondere ervaring om zelf met de trein op stap te gaan, of samen met hun ouders, met dat Railrunner-kaartje veilig in hun jas gestopt. De treinreis zelf was een avontuur: de landschappen die snel voorbij raasden, het ritmische geluid van de rails en het idee dat elk station een nieuwe bestemming en avontuur kon zijn.
Roken in de bioscoop: een wolk van verleden tijden
In de jaren ’70 en ’80 was het heel normaal om in de bioscoop te roken. De geur van sigarettenrook mengde zich met die van popcorn en snacks, en je keek niet op van een film door een licht rookgordijn heen. Voor sommigen heeft die herinnering aan de rook van toen een onweerstaanbare charme, een beeld van avonden waarbij de film op het grote scherm de enige afleiding was, zonder telefoons die steeds een lichtje gaven. Mensen zaten rustig in hun stoel, drankje in de hand, genietend van de film terwijl de rook langzaam de zaal vulde.
Melkboeren, brievenbussen en cassettebandjes
Niet alleen het openbaar vervoer en de bioscoop brachten die charme van toen, maar ook alledaagse dingen die nu vrijwel zijn verdwenen. De melkboer die langs de deuren kwam, bijvoorbeeld, of de brievenbussen op elke straathoek waar je een brief kon posten zonder naar een postkantoor te hoeven. En de cassettebandjes, waarmee je je eigen muziekselecties kon maken, het met een potlood terugspoelen en de pret van favoriete liedjes van de radio opnemen. Er was iets bijzonders aan dat analoge leven waarin alles tastbaar was, van het papier van de strippenkaart tot het draaien van het bandje.
Verlangen naar eenvoud
Voor velen wekken deze herinneringen een verlangen op naar een tijd waarin alles eenvoudiger leek. Zonder de drukte en digitalisering van vandaag de dag was het leven minder gehaast en meer in het moment. Hoewel moderne technologie veel voordelen biedt, is er wat speciaals aan de herinneringen aan vroeger – een wereld van fysieke kaartjes, rook in de bioscoop en de vrijheid om zonder haast te kunnen reizen.
