Ze zeggen wel eens dat wijsheid met de jaren komt. Voor Paula, die 63 jaar oud is, betekent het dat ze duidelijk weet wat ze wil en ook geleerd heeft hoe belangrijk het is om ‘nee’ te zeggen. Na vele jaren voor anderen gezorgd te hebben, geniet ze nu van haar welverdiende vrijheid. Deze balans werd onlangs echter behoorlijk op de proef gesteld.
Lisa, haar dochter, is afgelopen zomer moeder geworden van de kleine Sophie. Het gezin was dolblij met hun nieuwe aanwinst, maar al snel liepen ze tegen wat praktische problemen aan. Kinderopvang bleek lastig te regelen door lange wachtlijsten, en Lisa zag geen andere mogelijkheid dan haar moeder om hulp te vragen. “Mam, zou je misschien een of twee dagen per week voor Sophie kunnen zorgen?” vroeg Lisa voorzichtig.
Paula begreep de situatie van haar dochter heel goed. Aangezien zowel Lisa als haar man druk waren met hun werk, had Sophie extra aandacht en zorg nodig. Toch voelde Paula een interne worsteling. Ze was gek op haar kleindochter, maar wilde zich niet vastleggen op een gestructureerd schema. “Ik heb mijn hele leven hard gewerkt,” legt Paula uit. “Ik heb altijd voor mijn kinderen, mijn man en zelfs mijn ouders gezorgd. Nu is het eindelijk tijd om te genieten van dingen die ik zelf graag doe.”
Ruimte voor Eigen Keuzes
Elke donderdag brengt Paula door in de sportschool met haar vriendinnen. Na de training genieten ze van een kopje koffie terwijl ze allerlei zaken bespreken. “Die dagen zijn echt mijn momenten om op te laden,” zegt ze met een tevreden glimlach. “Waarom zou ik dat zomaar opgeven?”
Vastbesloten ging Paula het gesprek met Lisa aan. “Ik begrijp dat jullie het lastig hebben,” begon Paula voorzichtig, “maar ik wil niet als vaste oppas ingezet worden.” Lisa’s teleurstelling was niet te missen, maar Paula legde geduldig uit dat haar vrije tijd en onafhankelijkheid haar dierbaar waren. Ze maakte duidelijk dat ze altijd zou proberen te helpen in noodgevallen, maar een structurele oppasrol paste gewoon niet in haar huidige levensstijl.
Paula had in het begin wat schuldgevoelens over haar besluit. “Als moeder voel je je in zulke situaties snel schuldig,” geeft ze toe. “Toch wil ik laten zien dat het helemaal oké is om voor jezelf te kiezen. Inmiddels begrijpt mijn dochter dat ook beter.”
Ze is trots op haar keuze. “Ik hou erg veel van mijn kleindochter, maar mijn leven draait nu niet meer alleen om zorgen voor anderen. Deze tijd is er voor mij, zodat ik kan doen wat ik nodig heb.” Met haar vele jaren wijsheid en ervaring heeft ze ook de moed gevonden om haar eigen pad te volgen.