Niet elk kind heeft de luxe om in een warme omgeving op te groeien. Velen verlangen naar een plek waar ze liefde en geborgenheid kunnen vinden. Deze behoefte inspireerde Kevin en Dominique Gill om hun huis open te stellen voor pleegkinderen. Ze hadden al wat ervaringen opgedaan, maar hun besluit om een 10-jarige jongen in huis te nemen die nergens welkom was, veranderde hun leven compleet.
In 2018 besloten Kevin en Dominique pleegouders te worden voor Andrew, een jongen zonder ouders. Andrew had al veel meegemaakt en wisselde voortdurend van opvangplek. Omdat hij geen veilige thuisbasis had, hield hij zijn gevoelens op afstand en schermde hij zichzelf helemaal af. Hierdoor leek hij voor velen koud en teruggetrokken, wat contact moeilijk maakte.
Vanwege zijn hevige emoties zagen de sociale diensten Andrew vaak als “moeilijk”. Zijn woede-uitbarstingen stootten mogelijke adoptiegezinnen af. Kevin en Dominique zagen echter een ander beeld; zij geloofden dat liefde en zorg elk kind kon helpen bloeien. Andrew kwam tijdelijk bij hen wonen in Nashville, Tennessee, met de hoop op een definitief adoptiegezin. Deze reis was echter vol uitdagingen.
Aanvankelijk sloot Andrew zichzelf geheel af, en bracht hij uren door met enkel computerspelletjes als gezelschap. Kevin en Dominique deelden met WBIR Channel 10 dat hij zich niet openstelde voor sociale interacties en zich vaak verdiepte in oude foto’s. “Praten stond niet op zijn lijstje,” vertelden de pleegouders.
Die eerste weken waren zwaar voor de Gills, vooral omdat Andrew zo afstandelijk bleef. Toch gaven ze niet op. Ondanks zijn uitbarstingen boden ze hem altijd liefde en geduld, wat langzaam zorgde voor positieve veranderingen in zijn gedrag.
Vooruitgang kwam nadat Andrew zich opende en merkte dat hij hier anders behandeld werd. De biologische zoon van het echtpaar zag dit ook. Hoewel zijn relatie met Andrew niet meteen geweldig was, begreep hij dat iedereen een kans verdiende. De vriendschap tussen de jongens groeide, en Andrew voelde zich echt onderdeel van het gezin. Hij realiseerde zich dat hij geaccepteerd werd, wat zijn onrustige en agressieve gedrag transformeerde in vreugde en rust.
De jongens werden hele goede vrienden. De Gill-familie zag hoe Andrew opbloeide door de liefde die hij kreeg. Terwijl de sociale dienst vond dat de tijd rijp was voor een definitieve adoptie, kwamen Kevin en Dominique tot andere inzichten.
“Ons plan was altijd om Andrew te steunen tot hij zijn vaste plek had gevonden,” aldus Dominique. Maar na een mislukte adoptie beseften ze dat Andrew misschien wel bij hen hoorde. Ze vroegen hem of hij voor altijd bij hen wilde blijven. Andrews reactie was een volmondig “ja”. Hierdoor kreeg Andrew eindelijk een liefdevol thuis waar hij geaccepteerd werd zoals hij was.
