Je weet vast dat het gezinsleven soms kan schuren, vooral als familie helpt met de opvang van de kinderen. Neem Pleun, 36, marketingmanager in Rotterdam. Zij zit midden in een lastige situatie met haar schoonouders. Omdat Pleun en haar partner Mark allebei fulltime werken, springen de ouders van Mark vaak bij als oppas. Klinkt handig, maar in de praktijk gaat het niet altijd soepel.
Pleun heeft duidelijke spelregels over schermtijd, bedtijden en wat de kinderen eten. Toch laten de grootouders die afspraken geregeld los zodra ze oppassen. Dat frustreert haar en ze vraagt zich af of haar boosheid terecht is of dat er meer achter zit. Voor haar zijn die regels niet willekeurig; ze passen bij hoe zij haar kinderen wil grootbrengen. “Die regels helpen juist bij hun ontwikkeling,” legt ze uit.
Het schuurt vooral doordat haar schoonouders die grenzen negeren. Pleun voelt zich daardoor niet serieus genomen en een beetje opzij gezet. Het roept de vraag op of Pleun en Mark wel helder genoeg zijn in hoe ze dingen uitleggen. Misschien hebben de grootouders gewoon een andere kijk op wat goed is voor de kinderen en vinden ze de regels te strikt.
De waarde van grootouders
Ook al zijn Pleun’s ergernissen begrijpelijk, het is belangrijk om te zien wat grootouders brengen. Ze houden zich niet altijd aan elke afspraak, maar hun rol in het leven van kinderen is groot. Hun tijd, warmte en aandacht voegen veel toe aan de ervaringen van kleinkinderen.
Dat brengt een dilemma met zich mee. Is strikt vasthouden aan de regels het belangrijkst, of is er ruimte voor wat flexibiliteit omdat zij zoveel betrokken zijn en helpen? Misschien speelt bij Pleun ook mee dat loslaten en compromissen sluiten lastig kan zijn.
Het mooiste zou zijn als Pleun samen met haar schoonouders zoekt naar een middenweg: de opvoedingsprincipes overeind houden zonder dat het telkens tot strijd leidt. Opvoeden is tenslotte blijven bijsturen en samenwerken.
Als je te veel inzet op regels, kan dat de relatie met de grootouders beschadigen. Voelen zij zich niet gewaardeerd, dan kan hun bereidheid om te helpen afnemen—juist als die hulp keihard nodig is.
Daarnaast voelen kinderen spanningen tussen ouders en grootouders haarfijn aan. Dat kan hun gevoel van rust en veiligheid ondermijnen. Daarom is het goed om stil te staan bij de impact van zulke conflicten.
Je moet dit vanuit meerdere hoeken bekijken. Pleun heeft reden om zich te ergeren, maar de inbreng van grootouders is ook veel waard. De kunst is om die balans te vinden: afspraken respecteren én waardering tonen voor wat zij doen.
Met open gesprekken en bereidheid om water bij de wijn te doen, kom je vaak tot een oplossing. Dat is goed voor de onderlinge band én voor de ontwikkeling van de kinderen. Een flexibele houding maakt het samenwerken tussen Pleun, Mark en de grootouders makkelijker, verlaagt de stress en zorgt voor een stabiele, veilige basis voor de kids. Liefde en betrokkenheid van grootouders zijn onmisbaar—mits er aan beide kanten begrip en respect is.
