Ik begrijp er echt niets van. Het is zomer, ik heb vrij, mijn ouders zijn op vakantie en mijn huis is tijdelijk dé plek voor feesten. Iedere avond komen er vrienden langs, met de muziek aan en koude drankjes, de sfeer is geweldig. Maar toch, daar is ze weer: buurvrouw Mathilde.
Mathilde is een vrouw van ergens in de zestig, altijd met een serieuze blik en een passie voor klagen. Sinds mijn ouders drie weken geleden naar Spanje vertrokken zijn, is ze al vijf keer voor mijn raam verschenen met haar chagrijnige blik. En minstens twee keer heeft ze de politie gebeld. Waarom? Vanwege geluid na tienen. Echt waar?
Het lijkt wel alsof ik in een bejaardentehuis leef. Dit is gewoon een woonwijk, geen klooster in Tibet. En als je écht alleen maar stilte wil, ga dan in een hutje op de Veluwe wonen. Niet naast een twintiger met een sociaal leven.
Ik ben niet de enige student in Nederland die van zijn vakantie wil genieten. Maar volgens Mathilde mag dat niet. Zij vindt dat die JBL-speaker door haar muren schalt. Kom op zeg, als je muren zo dun zijn, is dat toch niet mijn probleem? Misschien moet je investeren in isolatie in plaats van zure wijn.
De politie kwam trouwens langs, keek even rond en zei toen dat het wel vervelend is, maar dat ze niets kunnen doen als het geen overlast voor de hele buurt is. En dat is het niet. Mijn andere buren? Die komen gewoon meedoen met het feest. Mathilde is gewoon jaloers.
Ze heeft niks omhanden. Geen vrienden, geen hobby’s, alleen haar kat en haar geklaag. Misschien moet ze zich eens realiseren waarom niemand haar ooit uitnodigt voor iets. Hint: het ligt niet aan ons.
Ik snap het sowieso niet, die strenge regels over geluid na tienen. Alsof iedereen op dat exacte tijdstip moet slapen. Mensen hebben toch allemaal hun eigen ritme? De een werkt nachtdiensten, de ander heeft kinderen, ik heb feestjes. Toch een vrij land?
En weet je wat? Als ze het echt niet trekt, dan is verhuizen de oplossing. In Nederland vind je genoeg rustige plekjes. Lekker ergens in Drenthe, met alleen wat schapen als buren. Daar hoor je alleen het geblaat van een lammetje, geen muziek.
Tot die tijd ga ik gewoon door. Mijn ouders zijn nog tien dagen weg en ik heb niet van plan om als een kluizenaar te leven. Iedere avond is een kans om herinneringen te maken. En dat doe je niet in stilte, maar met een volumepitje dat festivalwaardig is.
En als de politie toch niets doet, waarom zou ik dan stoppen? Regels zijn blijkbaar alleen voor degene die ze letterlijk willen volgen. Ik volg mijn eigen logica: leef en laat leven. Of in haar geval: leef en vertrek.
Dus, beste Mathilde, als jij na tienen absolute stilte verwacht, zit je hier verkeerd. De stad is geen stiltecentrum. Mijn muziek gaat niet zachter. Mijn vrienden blijven gezellig komen. En jij? Misschien moet je overwegen of deze plek nog wel bij je past.
Want eerlijk waar: ik ga me niet aanpassen voor iemand die weigert om met de tijd mee te gaan. Het is 2025. Mensen leven langer, luider en vrijer. Wen er maar aan. Of verhuis.
Wat denk jij? Moet Stefan zich aanpassen of moet Mathilde verhuizen? Laat het weten in de reacties hieronder!
