“Geen Russisch gas meer? Dan maar Gronings gas benutten!” roept Bernd (72)
Bernd zit thuis in zijn dikke winterjas, terwijl de thermostaat op slechts 16 graden staat. Hij wrijft zijn handen om wat warmte te genereren. Na jarenlang hard werken, zit Bernd nu thuis te rillen. Voor hem voelt het haast onwerkelijk. “Ooit hadden we gewoon goedkoop gas uit Rusland,” zucht hij. “Nu moeten we onszelf maar zien te redden. Als dat niet meer kan, laten we dan het Gronings gas benutten!”
De kachel blijft laag
Bernd let goed op zijn uitgaven, maar zelfs met een bescheiden pensioen ziet hij steeds hogere kosten. Gas, wat vroeger gewoon was, is nu een luxe. Hij durft de thermostaat niet verder omhoog te draaien uit angst voor de hoge energierekening die hem te wachten staat. “Ik zit te bibberen in mijn eigen huis,” zegt Bernd boos. “Het voelt oneerlijk, na al die jaren hard werken en bijdragen aan de maatschappij.”
Russisch gas was ooit de norm
Bernd denkt terug aan de tijd toen Russisch gas nog goedkoop was. Voor hem was dat gas essentieel voor een betaalbare levensstandaard. “We hebben lang geprofiteerd van dat gas,” zegt hij. “Maar nu horen we dat het slecht is voor Europa. Waarom zouden we dat gas niet gebruiken als we anders alleen maar kouder en armer worden?” Bernd vindt de geopolitieke redeneringen moeilijk te begrijpen. Voor hem is het simpel: comfortabel warm zitten zonder blut te raken.
“Een leven lang gewerkt om nu kou te lijden”
Het steekt Bernd dat hij na een leven van hard werken gestraft lijkt te worden. “Ik heb 45 jaar gewerkt en belasting betaald,” zegt hij gefrustreerd. “En nu moet ik me inpakken met dekens en truien omdat de gasrekening onbetaalbaar is.” Hij vindt het onterecht dat hij en anderen in deze positie zijn beland door beslissingen waar ze geen invloed op hadden. Het voelt voor hem alsof zijn generatie over het hoofd wordt gezien in het debat over gas en energieprijzen.
De last voor de huidige generatie
Bernd maakt zich ook zorgen over jongere generaties. “Hoe kunnen jonge gezinnen dit betalen?” vraagt hij zich af. “Met hoge huren, dure boodschappen, en nu onbetaalbare energiekosten.” Hij is bang dat de maatschappij de verkeerde kant op gaat, waar basisbehoeften als warmte niet meer bereikbaar zijn. “Het voelt alsof de politiek mensen letterlijk en figuurlijk in de kou laat staan.”
Zou Gronings gas de oplossing zijn?
Voor Bernd is de uitkomst eenvoudig: als we geen Russisch gas willen, moeten we het Gronings gas heroverwegen. “Het gas ligt onder onze grond!” roept hij. “Waarom zouden we in de kou zitten terwijl we die bronnen hebben?” Hij beseft dat er aardbevingen in Groningen zijn geweest, maar denkt dat met goede compensatie en veiligheid de winning kan doorgaan. “Groningen zorgt voor het hele land,” vindt hij, “en de Groningers verdienen daar erkenning voor.”
Jouw mening?
Wat denk jij? Is Bernd kortzichtig met zijn idee over Gronings gas, of heeft hij een punt dat we onze eigen bronnen moeten aanspreken in tijden van nood? Hoe kunnen we zorgen dat basisbehoeften zoals warmte voor iedereen toegankelijk blijven, zonder de toekomstige generaties te belasten met hoge kosten? Deel je gedachten en laten we samen nadenken over een eerlijke en duurzame benadering van de energievraagstukken. In een welvarend land als Nederland zou niemand in de kou mogen staan.
