Suusje, een dame van 68 jaar uit Nijmegen, vindt dat het belangrijk is dat kinderen maandelijks hun grootouders bezoeken. Misschien klinkt dat een beetje ouderwets, maar voor haar gaat het om meer dan alleen gezelschap. Suusje maakt zich zorgen over het verdwijnen van familiebanden in deze moderne tijd. Het lijkt wel alsof jongere generaties totaal vergeten zijn hoe waardevol een simpel bezoekje aan opa en oma eigenlijk is.
Suusje heeft altijd in Nijmegen gewoond en daar een hechte familie gecreëerd. Haar kinderen zijn nu volwassen met hun eigen gezin en een vol schema. Hoewel Suusje weet dat tijd beperkt is, voelt ze zich soms alleen. Bezoekjes zijn schaars en vaak alleen rondom speciale dagen zoals verjaardagen. Het spontaan langsgaan lijkt iets van vroeger te zijn.
In het verleden was het normaal om je ouders en grootouders vaak te zien als een teken van respect en liefde. Suusje herinnert zich dat ze in haar jeugd elke zondag naar haar grootouders ging en hoeveel warme herinneringen dat opleverde. Ze zou graag willen dat haar kleinkinderen ook zo’n band creëren en inzien dat familie er niet alleen is voor bijzondere gelegenheden.
Voor Suusje zijn lange bezoeken niet eens nodig. Zelfs een kort koffiemoment of een wandeling in het park zou al genoeg zijn. Op die momenten voelt ze dat ze nog steeds een deel is van hun leven. Haar kleinkinderen kennen nauwelijks haar verhalen of haar verleden, en Suusje denkt dat het goed voor hen zou zijn als ze dat leren kennen. Grootouders kunnen zoveel geschiedenis en wijsheid delen.
Waarom familiebanden ertoe doen
Vandaag de dag hebben jongeren het druk met hun studie, werk en sociale activiteiten. Maar volgens Suusje mag dat geen uitvlucht zijn. Iedereen maakt tijd voor wat ze belangrijk vinden, en zij zou graag ook als oma een prioriteit willen zijn voor haar kleinkinderen. Het doet pijn te voelen dat je minder belangrijk bent, terwijl je altijd voor je kinderen en kleinkinderen klaarstond.
Ze denkt terug aan een gesprek met haar kleindochter, die zei dat ze zo weinig langskomt omdat ze het druk heeft. Die woorden deden pijn, niet omdat ze boos is, maar omdat het lijkt alsof ze wordt vergeten. Alsof ze niet meer belangrijk genoeg is voor een plekje in hun agenda. En Suusje vermoedt dat veel grootouders zich zo voelen.
Natuurlijk klinkt ‘verplichting’ streng, en idealiter zouden haar kleinkinderen gewoon spontaan langskomen. Maar ze denkt dat een vaste afspraak hen zou helpen de band te behouden. Als ze eenmaal de tijd nemen om langs te komen, zullen ze hopelijk inzien hoeveel dat voor hen kan betekenen.
Een goede band opbouwen met oudere familieleden kan veel meerwaarde bieden, niet alleen qua verhalen en geschiedenis, maar ook dankzij de wijsheid en het begrip dat ze bieden. Voor Suusje zou zo’n bezoekje een hoogtepunt zijn in een anders stille week.
Ondanks dat je liefde en tijd niet kunt forceren, gelooft Suusje dat een regelmatig bezoek de familieband juist kan versterken. Er zou zo minder kans zijn dat familiebanden verwateren, en hopelijk realiseren jongere generaties zich met de tijd hoeveel die samenkomsten waard waren.
Dus ja, als het aan Suusje ligt zouden kinderen minstens maandelijks hun grootouders moeten opzoeken. Niet als plicht, maar als een kans om te leren, zich te verbinden en mooie herinneringen te maken. Want er komt een dag dat die bezoekjes niet meer kunnen, en hopelijk kijken ze dan met dankbaarheid terug op de tijd die ze samen doorbrachten.
