Herinneringen en Verandering
“Toos, je weet toch dat die rook slecht is voor de lucht?” en “Een elektrische kachel is veel beter voor het milieu!” Hoor ik regelmatig. Buren klagen wel eens over de rook die ze ruiken, wat vervelend voor hun kinderen is. Ik snap dat er al genoeg viezigheid in de lucht hangt, maar waarom zou ik mijn manier van leven moeten veranderen?
Op mijn 75e wil ik vooral mijn eigen beslissingen maken. De houtkachel geeft me sfeer, roept herinneringen op aan mooie tijden en verwarmt mijn huis zonder afhankelijk te zijn van de steeds duurder wordende stroom. Soms lijkt het wel alsof de mensen die hameren op duurzaamheid vergeten dat er meer is dan getallen en emissies.
Hoewel ik heb geprobeerd de kachel minder te gebruiken, is helemaal stoppen echt moeilijk. Alleen op ijskoude dagen of wanneer ik die echte warmte nodig heb, gebruik ik hem nog. In de schuur heb ik nog hout liggen dat mijn man heeft gekapt, en zolang dat er is, zet ik het in. Het gaat me vooral om de herinneringen en dat fijne thuisgevoel.
Ik vraag me af of de jongere mensen in de buurt dat begrijpen. Snappen ze dat sommige dingen voor mij niet zomaar ingeruild kunnen worden voor moderne varianten? Misschien vinden ze het ouderwets, maar voor mij is het gewoon mijn manier van leven.
Ik weet dat mijn standpunt niet voor iedereen te begrijpen is. Ze verwachten dat ik verander voor het grotere goed. Maar die houtkachel is een deel van mij, net als de herinneringen eromheen. Zolang ik leef, zal dat vuur in mijn woonkamer blijven branden.
