“Vera (21): ‘Bij mij is het simpel: mijn contracturen zijn leidend, geen seconde meer voor de baas’”
Sommigen vinden het misschien vreemd of lui, maar ik blijf erbij: ik houd me strikt aan de uren die in mijn contract staan. Geen minuut extra. Lui ben ik niet; dit gaat over principes en grenzen stellen. In mijn contract staat vijf uur per dag, en dat is precies wat ik werk. Mijn baas vraagt vaak of ik langer kan blijven voor extra taken, maar ik zeg steeds nee.
Toen ik deze baan aannam, ging ik ervan uit dat het normaal was om heldere afspraken te hebben over werkuren en dat daar geen discussie over was. Ik wil werk en privé in balans houden. In eerste instantie dacht ik dat dat vanzelfsprekend was, maar werkgevers verwachten vaak dat je zonder te klagen overuren maakt. Maar niet bij mij.
Werk is belangrijk, dat begrijp ik, maar mijn leven draait niet alleen om werk. Ik wil tijd voor mijn studie, mijn vrienden en mezelf. Door me aan mijn uren te houden, bescherm ik mijn grenzen. Het idee dat je als werknemer “loyaal” moet zijn door zonder extra beloning langer door te werken, voelt als manipulatie. Waarom zou ik extra uren maken zonder iets terug te krijgen?
Evenwicht en Principes
Mijn collega’s vinden het soms vreemd en zeggen dingen als: “Oh, Vera gaat als eerste naar huis.” Maar eerlijk gezegd maakt me dat weinig uit. Het is heel simpel: mijn contract zegt vijf uur, en dat is het. Als mijn baas meer werk wil verzetten, kan hij iemand anders aannemen of mijn contract aanpassen. Waarom zou ik gratis meer werk moeten doen?
Het is opvallend dat veel mensen verwachten dat je altijd klaar moet staan voor extra werk zonder vergoeding. Alsof het normaal is om altijd klaar te staan zonder iets terug te verwachten. Voor mij draait het om eerlijkheid en duidelijkheid. Als mijn baas mijn werk echt waardeert, zou hij mijn grenzen respecteren. Die vijf uur per dag is waar we overeenstemming over hebben, en dat naleven is belangrijk.
Ik besef dat deze instelling me niet de populairste collega maakt. Vooral de ouderen vinden dat ik geen “werkethos” heb. Maar ik geloof dat het essentieel is om je grenzen vanaf het begin duidelijk aan te geven. Vooral nu werk en privé steeds meer door elkaar gaan lopen. Door binnen mijn afgesproken uren te blijven, houd ik mijn leven in balans.
Wat vind jij hiervan? Begrijp je mijn keuze om mijn uren strikt bij te houden, of denk je dat wat flexibiliteit erbij hoort? Deel je gedachten op onze Facebook-pagina en praat mee over werk en balans!
