Hoi, ik ben Greta en ik ben 67 lentes jong. Laat me iets duidelijk maken: ik ben niet zomaar een gratis oppas. Hoewel ik mijn kleinkinderen enorm liefheb en graag zie groeien, ligt hun zorg niet direct bij mij. Wat ik dus wil zeggen is dat ik, nu ik met pensioen ben, niet permanent beschikbaar ben om op te passen. Soms lijkt men te vergeten dat ik ook een eigen leven heb.
Na jaren ploeteren kijk ik ernaar uit om eindelijk van mijn welverdiende rust te genieten. Reizen, hobby’s oppakken, tijd met vrienden doorbrengen en genieten van mijn vrijheid – dat staat bovenaan mijn lijstje. Begrijp me niet verkeerd, tijd met mijn kleinkinderen doorbrengen vind ik heerlijk, maar wel op mijn voorwaarden. Ik wil niet de druk voelen om altijd beschikbaar te zijn als oppas.
Wat mij echt stoort, is dat er tegenwoordig gedacht wordt dat grootouders beschikbaar zijn als een soort verlengstuk van de ouders. Al zijn jonge ouders druk met werk of andere dingen, dan wordt er vaak gedacht dat opa en oma moeten inspringen. Maar ook mijn tijd is kostbaar. Ik heb al mijn kinderen opgevoed en nu is het hun beurt voor hun eigen kinderen.
Waarom Grenzen Stellen Belangrijk is
Misschien komt het hard over, maar het is tijd om eerlijk te zijn. Grootouders worden vaak gezien als altijd beschikbaar. Als ik een keer “nee” zeg, lijkt men te denken dat ik niet betrokken ben bij mijn familie. Maar daar gaat het niet om; het gaat erom dat ik mijn eigen leven leid en mijn grenzen bewaken.
Oppassen is prima als ik er zelf zin in heb, maar het moet geen vastigheid worden of aanvoelen als een extra baan. Het idee dat grootouders altijd klaarstaan, klopt gewoon niet. We hebben ons eigen leven en dat moeten we bewaken.
Vriendinnen van mij zitten in hetzelfde schuitje. We praten vaak over hoe lastig het is om “nee” te zeggen tegen onze kinderen. Het voelt soms als een schuldgevoel als we onze eigen plannen laten voorgaan. Maar ik ben tot het inzicht gekomen dat voor jezelf zorgen belangrijk is. Mijn vrije tijd moeten geleefd worden zoals ik dat wil. Natuurlijk wil ik mijn kleinkinderen zien opgroeien, maar dat mag niet ten koste van mijn persoonlijke vrijheid en welzijn.
Dit is een onderwerp dat meer aandacht verdient. Vaak wordt verwacht dat grootouders altijd klaarstaan, zonder te vragen wat zijzelf willen. Na een heel leven werken en kinderen grootbrengen, is het onze tijd om te genieten. Dat betekent niet dat we automatisch verantwoordelijk zijn voor de zorg van een nieuwe generatie, tenzij we dat zelf wensen.
Ik ben trots op de band die ik met mijn kleinkinderen heb en wil deze koesteren. Tegelijkertijd wil ik dat ze begrijpen dat oma ook een eigen leven heeft. Er is een evenwicht tussen er voor hen zijn en mijn eigen pad volgen. Het is cruciaal dat jonge ouders dit begrijpen. Je eigen tijd respecteren en grenzen stellen is niet egoïstisch; het is noodzakelijk voor je eigen welzijn.
Daarom heb ik met mijn kinderen duidelijk gepraat. Ze weten nu dat ik niet altijd als oppas beschikbaar ben. Het helder bespreken wat ik wel of niet aankan, heeft veel druk van mijn schouders gehaald. Soms blijft het lastig, want ik wil niemand teleurstellen. Maar ik weet dat het oké is om “nee” te zeggen zonder schuldgevoelens.
Dus hier is mijn boodschap: ik ben niet zomaar een gratis oppas, en dat is prima. Andere grootouders moeten zich realiseren dat hun eigen tijd en ruimte beschermen volkomen acceptabel is. Het gaat niet om ondankbaarheid of gebrek aan liefde, maar om zelfzorg en respect voor je eigen keuzes.
Wat vind jij van mijn standpunt? Heb je als grootouder of als ouder die op grootouders vertrouwt vergelijkbare ervaringen? Deel je gedachten op onze Facebook-pagina en laten we hierover in gesprek gaan!
