Na een leven lang zwoegen op de bouwplaats merkte Johan (70) dat zijn geluk niet hier lag, maar aan de andere kant van de wereld. In Thailand voelt de liefde volgens hem nog echt en ongerept – iets wat hij in Nederland is kwijtgeraakt.
Van bouwplaats naar een leven over de grens
Johan werkte veertig jaar in de bouw: met z’n handen, maar ook met z’n hart. “Mijn handen vies maken? Geen probleem,” zegt hij trots. “Ik heb letterlijk meegebouwd aan dit land. Toen ik met pensioen ging, dacht ik: nu is het tijd om te genieten.”
Dat genieten begon thuis, maar de stilte kroop al snel onder zijn huid. Zijn huwelijk met Anne – zijn jeugdliefde – hield na dertig jaar op. “We groeiden uit elkaar,” vertelt hij. “Anne was een schat, maar we zaten niet meer op één lijn. Alles ging over eerlijk verdelen en regels. Op een gegeven moment voelde het meer als een vergadering dan als een relatie.”
De eerste keer Thailand
Op advies van een vriend boekte Johan een ticket naar Thailand. “Hij zei: ‘Ga eens iets anders zien, Johan.’ Hij had gelijk. Je stapt daar uit het vliegtuig en de spanning valt van je schouders. Glimlachende mensen, fantastisch eten, zon op je huid. Je voelt je meteen welkom.”
Tijdens zijn derde trip leerde hij Lek kennen, een 48-jarige vrouw die werkte in een klein restaurant. “Ze had zo’n glimlach die de hele ruimte oplichtte,” zegt Johan. “We raakten aan de praat en het was alsof we elkaar al jaren kenden. Geen gedoe, geen afstand. Gewoon warmte.”
“Hier moet alles precies 50/50”
Na zijn scheiding had Johan moeite om in Nederland iets nieuws op te bouwen. “Vrouwen willen hier onafhankelijk zijn, dat snap ik ook. Alleen voelt het alsof het is doorgeslagen. Alles moet keurig 50/50. De liefde is bijna boekhouden geworden.”
Volgens Johan ligt dat niet aan vrouwen, maar aan hoe de maatschappij veranderd is. “Mannen mogen geen mannen meer zijn, en vrouwen geen vrouwen. Klinkt misschien ouderwets, maar zo ervaar ik het.”
Hij benadrukt dat hij niet op zoek is naar een onderdanige partner. “Dat is echt een misverstand. Ik wil iemand die met plezier zorgt, kookt en samen is, omdat ze dat zelf graag doet. Niet omdat het moet. In Thailand is dat nog normaal. Daar draait het om verbinding.”
Een relatie met kilometers ertussen
Johan en Lek zien elkaar een paar keer per jaar. “Dan woon ik een paar maanden bij haar in het dorp,” vertelt hij. “Ze heeft een knus huisje, we koken samen, maken wandelingen, we lachen veel. Het leven is daar eenvoudiger. Hier is alles duur en gehaast. Daar doet tijd er nog echt toe.”
Zijn kinderen moesten even wennen aan zijn nieuwe liefde. “In het begin waren ze wantrouwig, ze dachten dat ze achter mijn geld aanzat. Maar toen ze haar ontmoetten en zagen hoe ze met me omgaat, viel het kwartje. Ze zien dat ik gelukkig ben.”
“Daar voel ik me weer echt man”
Johan wil de rest van zijn leven blijven pendelen tussen Nederland en Thailand. “Met mijn pensioen kan ik daar goed rondkomen. En als ik hier ben, zie ik mijn kleinkinderen. Voor mij is dat de perfecte balans.”
Hij staart even voor zich uit en zegt zacht: “Weet je wat het is? In Thailand voel ik me weer man. Gewoon iemand die gewaardeerd wordt om wie hij is, niet om wat hij verdient of doet. Dat gevoel is onbetaalbaar.”
“Ieder zoekt geluk op z’n eigen manier”
Johan snapt dat zijn kijk niet bij iedereen in de smaak valt. “Sommigen vinden me ouderwets, anderen naïef. Maar je moet niet leven naar wat anderen vinden. Iedereen zoekt op zijn eigen manier naar geluk. Ik heb het gevonden, al is het aan de andere kant van de wereld.”
