Niet zo heel lang geleden was het straatbeeld in Nederland en het dagelijks leven vol met dingen en gewoontes die nu aan het verleden herinneren. De strippenkaart, de Railrunner, roken in de bios – ze waren onderdeel van een tijdperk dat eenvoud en kalmte uitstraalde, zonder de constante digitale druk en overhaastheid die nu onze tijd kenmerken.
De strippenkaart: een kleine schat in je zak
Veel mensen hebben warme gedachten bij de strippenkaart als het om het oude openbaar vervoer gaat. In plaats van een OV-chipkaart die je moest bijladen, was er toen een strippenkaart, een simpel langwerpig stuk papier met veertig blauwe blokjes die je kon gebruiken voor verschillende reizen. Je tocht begon met het laten afstempelen van een of meer strippen, afhankelijk van hoe ver je ging. De geur van net afgestempelde strippen en het zachte geluid van de stempelautomaat waren voor trein- en busgebruikers herkenbare rituelen. Het was gemakkelijk en overzichtelijk: je kon meteen zien hoeveel reizen je nog had, en het bracht altijd een bepaalde reislust met zich mee, in de wetenschap dat je zomaar een tripje kon maken met een paar strippen.
De Railrunner: kinderen en avontuur op het spoor
De Railrunner-kaart was speciaal voor kinderen en stond bekend als een soort “gouden pas.” Met een paar gulden konden kinderen voor een spotprijs door het hele land reizen, en de vrolijke, kleurige Railrunner-kaarten waren een feestje op zichzelf. Voor kinderen was het een fantastische ervaring om alleen met de trein te reizen of een dag uit te gaan met ouders, het Railrunner-kaartje veilig bewaard in hun jaszak. De treinreis was op zich al een avontuur: het voorbij zien flitsen van het landschap, het kenmerkende geluid van de rails en de gedachte aan elke stop als nieuwe ontdekking en avontuur.
Roken in de bioscoop: een sprankje nostalgie
In de jaren ’70 en ’80 was het heel gewoon om in de bios te roken. De geur van sigarettenrook werd gemengd met die van popcorn en snoep, en het was normaal om een film te kijken door een lichte rooksluier. Voor sommigen geven deze herinneringen aan sigarettenrook een charme aan het verleden, beeldend voor avonden waarop films op het grote doek als enige afleiding dienden, zonder het storende licht van mobiele telefoons in de zaal. Mensen zaten relaxed in hun stoelen, drankje in de hand, genietend van de film terwijl de rook langzaamaan de zaal vulde.
Melkboeren, brievenbusbedrijven en cassettebandjes
De charme van die tijd zat ook in alledaagse dingen die nu bijna verdwenen zijn. De melkboer die aan de deur kwam, de brievenbus op iedere straathoek waar je zo een brief kon posten zonder het postkantoor te hoeven bezoeken. De cassettebandjes waarmee je je muziekcollectie kon samenstellen, voorzichtig teruggespoeld met een potlood en het plezier om favoriete liedjes van de radio op te nemen. Er was iets bijzonders aan dat analoge leven waar alles tastbaar was, van de strippenkaart tot het draaien van een cassettebandje.
Verlangen naar simpelheid
Velen denken met weemoed terug aan een periode waarin alles simpeler en rustiger leek. Zonder de hectische digitalisering van nu was het leven minder gejaagd, meer in het moment. Moderne technologie heeft veel voordelen, maar er is iets speciaals aan de herinnering aan die tijd – een wereld van papieren kaartjes, rook in de bioscoop en het gevoel dat je zonder haast overal heen kon gaan.
