Linda is 59 en haar huwelijk is niet wat ze ervan verwachtte. Haar man, Martin, behandelt haar soms slecht, wat voor haar zwaar is. “We zijn samen sinds ik zeventien was,” vertelt ze. “We trouwden toen ik twintig was. Toen wist ik niet dat mannen anders konden zijn. Hij was koppig, eigenwijs en altijd gefocust op zichzelf. Maar Martin had ook goede kanten. Hij had een goede baan, was trouw en vergat nooit mijn verjaardag. Hoeveel mannen doen dat voor hun vrouw? Toen de kinderen klein waren, functioneerde ons gezin prima. We konden samenleven zonder elkaar teveel te storen.”
Nu de kinderen het huis uit zijn en Martin met pensioen is, merkt Linda dat dingen anders zijn geworden. Ze brengen veel tijd samen door, wat soms spanning veroorzaakt. “Iets wat ik vroeger onaangenaam vond, is nu echt een probleem,” zegt Linda. “Hij is vaak humeurig, soms dagen achter elkaar, en ik weet niet waarom. Hij snauwt als hij vindt dat ik iets verkeerd doe. Zelfs de kinderen zeggen dat ik dit niet zou moeten pikken en meer respect verdien.”
Toch denkt Linda niet aan scheiden. “Wat moet ik doen?” vraagt ze zich af. “Moet ik op mijn leeftijd uit elkaar gaan? Mijn vriendinnen zeggen dat ik nog een heel leven voor me heb, maar ik zie dat anders. Het idee van alleen oud worden beangstigt me. Zou ik mijn mooie huis moeten inruilen voor een klein appartementje? Alleen al de gedachte schrikt me af. Misschien ben ik materialistisch, maar die dingen zijn belangrijk voor mij. Misschien wordt Martin op den duur weer gezelliger.”
De Reden Waarom Linda Blijft
Linda blijft bij Martin, ondanks zijn gedrag, omdat ze waarde hecht aan zekerheid en stabiliteit. Op hun leeftijd is scheiden een grote stap. Ze wil haar mooie huis niet opgeven voor een klein appartementje waar ze alleen woont. Het idee van eenzaamheid weerhoudt haar ervan iets te ondernemen. Ze noemt zichzelf misschien materialistisch, maar comfort en vertrouwdheid zijn voor haar belangrijk.
Ook hoopt ze dat de situatie kan verbeteren. Linda houdt vast aan de hoop dat Martin weer minder prikkelbaar en gezelliger wordt. Ze gelooft dat als ze hem de tijd geeft, zijn humeur misschien zal verbeteren.
Hoewel haar kinderen vinden dat ze meer respect verdient, blijft Linda vasthouden aan de gewoonten van haar huwelijk. Haar vriendinnen zeggen dat ze nog de kans heeft om iets te veranderen, maar Linda ziet dat anders. In plaats van te focussen op wat er ontbreekt, waardeert ze wat ze wel heeft en wat haar vertrouwd en veilig voelt.
De gedachte dat haar leven alleen maar minder kan worden, voedt haar angst. Alleen zijn en accepteren dat dingen misschien niet beter worden, is voor haar een grote stap. Ze kiest ervoor te hopen dat Martin zijn gedrag aanpast. Linda besluit de risico’s van verandering te vermijden en zoekt naar welzijn binnen haar huidige leven.
