Herman is 87 en woont in een rustig appartement, waar hij geniet van de zonnige ochtend terwijl hij het leven buiten gadeslaat. Maar ondanks het mooie weer voelt hij een intense droefheid door het gemis van zijn familie.
De herinneringen aan gelukkige momenten – zoals verjaardagen en familiebijeenkomsten – zijn nu pijnlijk voor Herman. “Ik word nooit meer gevraagd voor verjaardagen, zelfs mijn kinderen laten het afweten,” verzucht hij. Dat gevoel van vergeten worden is helaas iets waar veel ouderen mee te maken hebben.
Herman heeft vier kinderen, zeven kleinkinderen en zelfs een achterkleinkind, maar hij voelt zich vaak eenzaam, vooral tijdens wat vroeger speciale gelegenheden waren. “We vierden vroeger alles samen. Iedere verjaardag was een reden om elkaar te zien,” herinnert hij zich. Nu hoort hij vaak pas achteraf dat er iets gevierd is.
Uitsluiting doet pijn, en voor Herman is dat zware gevoel van onzichtbaarheid nog erger. Met een bittere glimlach zegt hij, “Ze vinden oude mensen saai, daarom word ik niet gevraagd.” Veel ouderen herkennen dat gevoel, vooral als er jongeren bij zijn. Hun aanwezigheid lijkt soms ongewenst.
De sociale isolatie van ouderen
Herman heeft vaak het idee dat jongeren hem als een last zien. “Ze denken dat we het feest vertragen,” deelt hij. Die ervaring van buitengesloten zijn, is een veelvoorkomend probleem. Uit onderzoek blijkt dat bijna de helft van de Nederlanders ouder dan 75 zich eenzaam voelt, vooral op momenten zoals verjaardagen.
Het verhaal van Herman maakt duidelijk hoe belangrijk het is om ouderen aandacht en inclusie te bieden. Zijn verjaardagen worden nauwelijks meer gevierd, en dat doet hem veel pijn. “Er kwamen vroeger altijd kinderen langs om voor me te zingen, en dan bakte ik een taart.” Op zijn 85ste kwam alleen zijn buurman.
Dit voorbeeld onderstreept de noodzaak om ouderen als Herman meer te betrekken bij familiebijeenkomsten. Het zijn niet de grote gebaren, maar het gevoel dat ze er nog bij horen dat het verschil maakt. Door ze uit te nodigen en erbij te betrekken, kunnen we hun gevoel van eigenwaarde en verbondenheid sterk vergroten.
Herman hoopt dat zijn verhaal anderen motiveert om hun oudere familieleden meer erbij te halen. “Het is zo belangrijk om elkaar niet te vergeten,” zegt hij met nadruk. “Wij, ouderen, hebben nog zoveel te bieden. We willen nog steeds meedoen in het leven van onze dierbaren.”
Zijn ervaring herinnert ons eraan hoe belangrijk het is om aandacht te hebben voor ouderen, zeker tijdens momenten bedoeld om samen te komen, zoals verjaardagen. Het is makkelijk om te denken dat ze minder betrokken willen zijn, maar vaak is juist het tegenovergestelde waar. Ze willen waardering en betrokkenheid ervaren.
Met emoties zegt Herman: “Ik wil gewoon dat ze weten dat ik er nog ben. Dat ik nog steeds hun vader en opa ben en dat ik van ze houd, ongeacht mijn leeftijd.”
Dus, als je weer een familiebijeenkomst organiseert, vergeet dan de ouderen niet uit te nodigen. Ze kunnen het feestje nóg leuker maken en het geeft hen het gevoel weer geliefd en gewaardeerd te zijn – iets wat iedereen verdient.
